Dead Man’s Cards (2006)

Regie: James Marquand | 90 minuten | thriller | Acteurs: Paul Barber, Robin John Barlow, Kimberley Barrett, Tom Bell, Reg Edwards, Chris Finch, Ashley Hyland, Samantha Janus, Gary Mavers, James McMartin, Lisa Parry, Lora Pilling, Mark Plonsky, Mark Russell, Andrew Schofield, Ben Simpson, Spencer Wilding, Alex Wise

‘Dead Man’s Cards’ is eindelijk weer eens een (poging tot) serieuze crimethriller na de Britse hit ‘Lock, Stock and Two Smoking Barrels’. Geen slechte grapjes of foute humor, maar de zwarte werkelijkheid – althans, die suggestie wil de film wekken. Het verhaal is vrij eenvoudig: ex-boxer Tom (James McMartin) neemt een baan als uitsmijter bij een bar aan, niet goed wetend waar hij aan begint. Maar al snel opent zich een wereld vol sex, drugs, gangsters, gevloek en geweld. Héééél véééél geweld. En dat zelfs nog na de verplichte uitsmijtercursus ‘Hoe gebruik je zo min mogelijk geweld’. Zijn collega Paul (Paul Barber) is vriendelijk – maar als het erop aan komt wel erg gewelddadig – zijn baas Billy (Tom Bell) is een verhaal apart. Krenterig, bijna altijd dronken, leeft in zijn eigen wereld waar hij wel de touwtjes in handen heeft, maar alleen totdat er confrontaties dreigen. Oh ja, hij loopt er ook nog bij als een mislukte cowboy. Dat klinkt al niet als een geweldige werkplek, maar het wordt nog erger.

De club scene is voornamelijk in handen van de georganiseerde misdaad, en wanneer je je daar niet bij aansluit heb je dus een probleem. Paul weigert voor ze te werken en overtuigt Tom van hetzelfde. Maar toch laat deze laatste zich in onder druk, krijgt spijt en heeft veel moeite om eruit te komen. Tel daarbij op dat zijn vrouw hem wil verlaten en dat is in het kort waar de film zich de volle 90 minuten mee bezig houdt. Afgezien van de vele geweldsscènes heeft ‘Dead Man’s Cards’ (een verwijzing naar de enkele keer dat er poker wordt gespeeld) niet veel meer te bieden. Het verhaal is traag, oppervlakkig en vermoeiend saai. De amateuristische acteurs bieden niet veel soelaas. James McMartin lijkt ongeïnteresseerd en kan nog wel wat acteerlesjes gebruiken. Paul Barber valt al snel door de mand: het enige waar hij goed in is, is boze, fronsende gezichten trekken – maar zodra hij daadwerkelijk moet praten, wordt het een lachertje.

‘Dead Man’s Cards’, wellicht leuk voor de fans van B(ritse)-thrillers, maar voor anderen: blijf ver uit de buurt!

Tessa Obbens