Deadly Weapons (1974)

Regie: Doris Wishman | 79 minuten | misdaad | Acteurs: “Chesty Morgan, Harry Reems, Gaylord St. James, Saul Meth, Phillip Stahl, Mitchell Fredericks, Denise Purcell, John McMohon

In de jaren 70 begonnen de drive-ins in Amerika zich op een wat meer ‘volwassen’ publiek te richten. De drive-in werd een plek van sleazy naaktfilms en sensatie. Voor deze films telde niet de kwaliteit, maar de absurditeit van het idee achter de film. Hoe gekker, hoe beter. Dat film hierdoor gelijk kwam te staan aan een slechte circusattractie, dat mocht de pret niet drukken.

De film ‘Deadly Weapons’ past naadloos in dit tijdsbeeld. De film is een 76 minuten durende expositie over de enorme borsten van Chesty Morgan. Alleen voor de vorm is er een film omheen gebouwd en dus zien we Chesty in bad, Chesty die zich omkleedt en Chesty die een striptease-act weggeeft. Tussendoor is er nog iets van een maffia verhaaltje, maar een kniesoor die daar over valt. Tieten is het kernwoord hier. Ook Doris Wishman leek te begrijpen dat het nutteloos was om te proberen een verhaal van drie woorden uit te rekken naar anderhalf uur en zodoende doet zij dan ook geen enkele moeite het oppervlakkige concept van de film te verhullen. Anderhalf uur lang zien we Chesty halfnaakt rond lopen, begeleid door stereotype jaren 70 funk deuntjes. Meer is er niet.

En dat is dan ook direct de charme van de film. ‘Deadly Weapons’ is een karikatuur van zichzelf. De film weet alle stereotypen van de jaren 70 pornofilm samen te vatten. Het is een film over slechte psychedelische effecten, grote snorren, doorzichtige verhaaltjes en slechte acteurs. Hele slechte acteurs. Overigens is de erotiek ver te zoeken in ‘Deadly Weapons’. Op enkele, door goedkope muzak begeleide, zoenscènes na, vormen Chesty’s twee enorme borsten de enige vorm van erotiek in de film. Erotiek die slechts aan een enkeling is besteed. Het merendeel van de kijkers zal voornamelijk verbaasd zijn, maar dat is dan ook de insteek van de film. De film is slecht, maar wel verbazend slecht en dat geeft ‘Deadly Weapons’ een aparte aantrekkingskracht.

Wishman had nog een laatste poging kunnen doen de film oprecht interessant te maken wanneer ze in ieder geval van Chesty een sympathiek karakter had gemaakt, maar zowel het script als het acteertalent van Chesty verhinderen dit. Niet alleen acteert Chesty als een houten plank met grote cupmaat, het karakter dat ze speelt ontbeert tevens elke vorm van het zo gevierde jaren 70 feminisme. Crystal is slaafs, dom en een lustobject. Enerzijds is het geweldig om een film te zien die zo ongelofelijk slecht is dat het een attractie op zich vormt. Anderzijds zorgt het ontbreken van zelfs een sympathiek hoofdkarakter ervoor dat ‘Deadly Weapons’ erg veel geduld vraagt. Zelfs voor camp.

Als cupmaten in minuten konden worden uitgedrukt, dan was de lengte van deze film nog te rechtvaardigen. Helaas blijken de 74 minuten die Wishmans attractie duurt een maatje te groot voor de film om te vullen. De wanstaltige kwaliteit van de film is zeker het bekijken waard, maar zelfs dan blijft het de vraag of je er niet beter aan doet om gewoon de trailer te bekijken. De trailer is spannender dan de film zelf, neemt minder tijd in beslag en bevat net zoveel informatie.

Sander Colin