Días de Santiago (2004)
Regie: Josue Mendez | 83 minuten | drama | Acteurs: Pietro Sibille, Milagros Vidal, Lili Urbina, Marisela Puicon, Ricardo Mejia, Alheli Castillo, Ivy La Noire, Erick Garcia, Giselle Bedon, Sandra Vergara, Juan Durán, Mario Martinez, Sandro Calderón, Igor Moreno
‘Días de Santiago’ (‘De dagen van Santiago’) vertelt het verhaal van de 23-jarige Santiago nadat hij na het jarenlange vechten voor zijn vaderland is teruggekeerd in Lima. In de stad heeft hij echter niets om op terug te vallen. Zijn vrouw wil hem verlaten, zijn familie wil hem niet onderhouden, hij heeft geen opleiding gevolgd en geen geld of tijd om er een te gaan volgen, hij kan geen baan vinden en voelt zich in de maling genomen door de stedelingen die nooit hebben gevochten zoals hij. Overdag heeft hij waanideeën en s nachts kan hij niet slapen vanwege de traumatische herinneringen. Hij heeft dus in wezen alles gegeven voor de mensen die nu, terug in de stad, niets voor hem terug willen doen. Dit gegeven wordt mooi verbeeld wanneer hij een koelkast op krediet wil kopen. Het gesprek met de verkoper begint gemoedelijk, maar krijgt al snel een venijnige ondertoon wanneer de verkoper er achter komt dat Santiago geen baan heeft en dus geen zekerheid kan bieden over de 33 dollar per maand die de koelkast gaat kosten. Uiteindelijk leidt het gesprek dan ook niet tot een aankoop, maar een ruzie over wie nu eigenlijk wat heeft gegeven voor het vaderland.
De Santiago’s frustratie over de situatie toont de jonge Peruaanse regisseur Mendez, die zijn eigen films schrijft, regisseert en edit, door constant te wisselen van kleur naar zwart wit. Hij lijkt deze kleurvariatie willekeurig toe te passen en de frustratie van Santiago slaat dan ook snel over op de kijker, in negatieve zin. Ook weet Mendez geen rust te scheppen in de voortdurende maalstroom van gebeurtenissen in Santiago’s leven. Hierdoor krijgt geen enkele verhaallijn de mogelijkheid zich te ontwikkelen tot hoofdlijn in de film en blijven het losse flarden naast elkaar. Dit wordt nog eens versterkt door de nachtscènes op het strand waarin hij probeert los te komen van zijn oorlogsverleden, maar zich telkens in herhalende patronen van gevechtssituaties denkt te bevinden. ‘Días de Santiago’ daagt de kijker nergens uit zich te verdiepen in de hoofdfiguur en blijft daarom jammer genoeg een oppervlakkig portret van een slecht acterende oorlogsveteraan.
Echter wanneer we Días de Santiago niet als een internationale productie zien tussen de vele prachtige Zuid-Amerikaanse arthouse films van afgelopen maanden, maar als portret van de huidige levenstandaard in Lima, Peru, weet Mendez het verschil tussen arm, en dus uitzichtloos, en rijk goed te verbeelden. Los van het slechte acteerwerk, de weinig imposante beelden en de warrigheid van de verhaallijnen krijgt de schrijnende situatie in Lima een overtuigende hoofdrol in een dramatische film wat bijna een neo realistische documentaire genoemd kan worden.
Janneke Robers