Dikkertje Dap (2017)

Regie: Barbara Bredero | 74 minuten | familie | Acteurs: Liam de Vries, Martijn Fischer, Dolores Leeuwin, Medi Broekman, Egbert Jan Weeber, Aqil Dahhan, Rayan Belrhazi Alaoui

‘Dikkertje Dap’, naar het bekende versje van Annie M.G. Schmidt, vertelt over de ongewone vriendschap tussen een klein jongetje en een giraf. In die originele versie gaat Dikkertje, zoals het jongetje heet, naar de Amsterdamse dierentuin Artis om zijn vriend de giraf een suikerklontje te geven, hem te vertellen over zijn rode laarsjes en zijn kennis van het alfabet en om van zijn lange nek te glijden. Het sluit af met de belofte de volgende dag terug te komen.

De filmversie van ‘Dikkertje Dap’ breidt het lieflijke versje uit tot een avondvullend schouwspel. Dat aandoenlijke is gebleven. Het liefdevol gefilmde ‘Dikkertje Dap’ ademt een authentieke sfeer uit. Artis is ingeruild voor een kleine, Oudhollandse stadsdierentuin, waar de opa van het jongetje een baan als dierenverzorger heeft. Dikkertje (een innemende Liam de Vries) is er sinds zijn geboorte kind aan huis. Doordat zijn geboorte samenviel met die van Giraf Raf, zijn de twee sindsdien onafscheidelijk. Elke dag gaat de blonde knaap bij zijn lange vriend langs. Ze delen suikerklontjes, spelen met een bal en als Raf het niet erg vindt, mag de jongen van zijn rug af glijden. Aan dat mooie leventje dreigt echter een einde te komen als Dikkertje voor het eerst naar de lagere school gaat. Want mag zijn grote vriend Raf dan wel mee?

In het lieflijke karakter van de film schuilt ook een schaduwzijde. ‘Dikkertje Dap’ is namelijk wel heel erg braaf. De jongste filmkijker zal daar geen moeite mee hebben, maar voor oudere generaties had de film wel wat subversiever gemogen. Het liefdesplotje van opa (Martijn Fischer) en de juf van Dikkertje (Dolores Leeuwin) zorgt voor een glimlach, maar verder is de film een gelikte invuloefening.

De beeldinvulling conformeert zich daaraan. Zo is de pratende giraf Raf niet meer dan een ietwat zielloze, mechanische pop. Wederom leuk voor de kleinsten, kinderen met meer beeldervaring prikken daar tegenwoordig rap doorheen. Daarnaast toont de film een ouderwets Nederland dat allang niet meer bestaat. Uiterst bevallig, maar misschien ook wat vals. De vraag rijst uiteindelijk of de Nederlandse film wel gediend is met dit soort gelimiteerd doelgroepsdenken.

Wouter Los

Waardering: 3

Bioscooprelease: 4 oktober 2017
DVD- en blu-ray-release: 6 maart 2018