Dolemite Is My Name (2019)

Recensie Dolemite Is My Name CinemagazineRegie: Craig Brewer | 118 minuten | biografie, komedie | Acteurs: Eddie Murphy, Keegan-Michael Key, Mike Epps, Craig Robinson, Tituss Burgess, Da’Vine Joy Randolph, Kodi Smith-McPhee, Snoop Dogg, Ron Cephas Jones, Barry Shabaka Henley, T.I., Luenell, Tasha Smith, Wesley Snipes, Chris Rock, Aleksandar Filimonovic, Ivo Nandi, Michael Peter Bolus, Kazy Tauginas

Dolemite is my name, and fucking up motherfuckers is my game!

De ene scharrelaar is de andere niet. Rudy Ray Moore scharrelt in de entertainmentwereld van Los Angeles halverwege de jaren 70. Al eeuwen probeert hij het te maken, de ene keer als zanger, dan weer als komiek. Succes ho maar. Dan ontmoet hij een stel zwervers, Afro-Amerikanen net als hij. De manier waarop deze mannen hun sterke verhalen vertellen – ritmisch en ruw poëtisch – inspireert hem tot het creëren van het personage Dolemite. Dit alter ego van Moore is een rijmende en rappende stand-up komiek, half grofgebekte profeet, half dandyeske pooier.

In de biografische komedie ‘Dolemite is my Name’ volgen we het wel en wee van deze bijzondere artiest. Vanaf de bizarre eerste optredens en het opnemen en uitbrengen van deze gigs, tot de nog veel idiotere eerste stappen die Dolemite zet in de filmwereld. De film die onze held wil maken gaat uiteraard over zijn alter ego, en die film (ergens tussen b- en c-film) dreigt nog een cultklassieker te worden ook. Zoals gezegd, de ene scharrelaar is de andere niet.

Het voordeel van een biografische films als ‘Dolemite is my Name’, is dat de titelpersoon zelf garant staat voor succes. Een figuur als Dolemite zie je zelden, en het is bovendien onvermijdelijk dat zo’n type overal waar hij komt brokken maakt. De grootste kracht zit in het eerste deel van de film, wanneer (dan nog) Rudy Ray Moore met vallen en opstaan zijn roeping vindt. Het tweede deel, over de totstandkoming van Dolemite’s filmdebuut, volgt een meer platgetreden pad. We zagen al vaker hoe goedbedoelende amateurs een film maken, zoals in het vergelijkbare ‘The Disaster Artist’. Wat het trouwens niet minder grappig maakt.

Dat beetje gebrek aan originaliteit is het enige dat je deze komedie kunt aanwrijven. Het tijdsbeeld van de jaren 70 is prachtig, inclusief heerlijke soulmuziek en ouderwetse platenwinkels. In de cast zien we veel grote namen, met Eddie Murphy en Wesley Snipes als bekendste, en ouwe rapper Snoop Dog als meest opvallende. Opvallend is ook de humor. Die is droger en iets minder lawaaierig dan je zou verwachten. In het geval van een biografische komedie is dat een goede keuze. Zoals deze hele film bol staat van de motherfucking goede keuzes.

Henny Wouters

Waardering: 4