Douches froides (2005)

Regie: Antony Cordier | 102 minuten | drama, komedie | Acteurs: Johan Libéreau, Salomé Stévenin, Florence Thomassin, Jean-Philippe Écoffey, Claire Nebout, Aurélien Recoing, Pierre Perrier, Camille Japy, Denis Falgoux, Magalie Woch, Dominique Cabrera, Sarah Pratt, Julie Boulanger, Zoé Beau, Jean-Charles Dumay

Hoe doorsta je een koude douche? Een ieder die het geluk heeft gehad in een bouwvallig studentenhuis te wonen kent het antwoord. Niet schrikken, gewoon het water over je heen laten stromen en het lichaam zal zich vanzelf aanpassen. Een koude douche is alleen maar eng voor mensen die het nooit hebben meegemaakt of zij die er hard voor weglopen.

De Franse film ‘Douches froides’ (koude douches), heeft een zeldzaam kloppende titel. Deze slaat niet alleen op de koude douches die de jonge en talentvolle judoka Mickael moet nemen sinds zijn moeder de energievoorziening heeft afgesloten. De koude douches zijn ook de klappen die het leven voor hem en de zijnen in petto heeft en waar zij mee om zullen moeten gaan. ‘Douches froides’ is dus vooral een film over het menselijk aanpassingsvermogen.

Het zijn geen geringe zaken waar Mickael en zijn familie mee geconfronteerd worden. Na een dronken ritje verliest zijn vader zijn baan als taxichauffeur. Zelf komt Mickael in de problemen als zijn mooie vriendin Vanessa teveel gaat voelen voor een bevriende judoka met wie ze samen een triootje hebben gebouwd. Daarbij blijken liefdesperikelen en belangrijke judokampioenschappen slecht samen te gaan.

Ondanks die stevige problemen wordt ‘Douches froides’ nooit echt dramatisch. Want hoe hard het leven ook kan zijn, de mens weet zich altijd weer aan te passen en er is altijd wel weer iets om naar uit te zien. De elektriciteitsvoorziening die na twee weken weer gebruikt mag worden, of een vakantie die voor een werkeloze een stuk goedkoper blijkt te zijn.

Door dit gebrek aan echt drama is ‘Douches froides’ misschien een iets te verstandelijke film geworden. Maar wel een film waar je plezier aan kunt beleven. Er wordt prima gespeeld, er is opvallend veel aandacht voor details en het is ook al geen straf om naar die mooie jonge mensen te kijken. Daarbij worden de judotrainingen bijzonder aantrekkelijk in beeld gebracht en is er ook nog wat ruimte voor humor. Verwacht dus geen spektakelstuk of opwindend drama, maar eerder een film als een lange lauwe douche. Best aangenaam, al word je er verder niet warm of koud van.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 26 januari 2006