Earth Girls Are Easy (1988)

Regie: Julien Temple | 100 minuten | komedie, romantiek, musical, science fiction | Acteurs: Geena Davis, Jeff Goldblum, Jim Carrey, Damon Wayans, Julie Brown, Michael McKean, Charles Rocket, Larry Linville, Rick Overton, Diane Stilwell, June C. Ellis, Felix Montano, Rick Hurst, Leslie Morris, Lisa Fuller

De bizarre film ‘Earth Girls Are Easy’ is genadeloos geflopt. Niet zo raar als je bedenkt dat dit met zuurstokroze kleuren geplaveide werkje een behoorlijk verknipte komedie moet voorstellen. De humor is tegendraads en de film doet iets te hard zijn best om zo campy mogelijk uit de hoek te komen. Wat overblijft is een irritante film die toch weet te vermaken. Na afloop wil je deze film met liefde haten of haat je jezelf omdat je van de film houdt. Ben je er nog?

‘Earth Girls Are Easy’ introduceert drie aliens, te weten Mac (Goldblum), Wiploc (Carey) en Zeebo (Wayans). De harige buitenaardsen belanden op aarde, nadat ze iets te lang naar een zonnebadende bikini babe Valerie (Davis) hebben gekeken. Het ruimteschip van het drietal stort neer in het zwembad van de jonge vrouw. Valerie kan niet veel met de aliens. Vooral niet nu ze overhoop ligt met haar vriend. Om de ET’s te laten inburgeren, voordat ze weer vertrekken, besluit Val haar gasten te scheren. En wat blijkt? Onder die harige vachten schuilen knappe mensachtige wezens. Vooral Mac bevalt haar wel.

Of je van Julien Temple’s werk kunt genieten, hangt van je stemming af. Heb je een slechte dag of voel je je te goed voor oerdomme humor, dan is ‘Earth Girls Are Easy’ niets voor jou. Niet alleen zijn de grappen van een bedenkelijk niveau, denk aan dialogen over libido-verhogende oesters (“Oesters heb ik geprobeerd, maar ze vallen er steeds af”) of passages waarin opgewonden vrouwen hardop fantaseren over de lange tongen van de buitenaardse wezens (“Ik neem hem mee naar huis!”). Ook zie je de aliens afwasmiddel drinken en rauwe eieren eten. Dat vrijwel iedere kwinkslag een seksueel ondertoontje heeft, moge duidelijk zijn.

Ook de vormgeving van de film is een verhaal apart. De drie aliens zien eruit als een mislukte kruising tussen mannen in een apenpak en The Grinch. ‘Earth Girls Are Easy’ grossiert in typische jaren 80 kenmerken als groteske haardrachten en mierzoete up tempo ballads. Behalve met de modemissers uit begin jaren 80, flirt Temple ook veelvuldig met de jaren 50, het tijdperk waarin talloze scifi- en monstermovies werden ingeblikt. ‘Earth Girls Are Easy’ is een ode aan die tijd, vandaar die goedkoop uitziende aliens. Om de bonte kermis nog vreemder te maken, heeft Temple ook nog een aantal muzikale intermezzo’s in zijn magnus opus verwerkt.

Vanuit het niets krijg je lang uitgesponnen nummers te horen, waarschijnlijk om de soundtrack te promoten. Complete scènes worden geplaybackt en voorzien van een strak geschoten videoclipje. Erg bevreemdend. Of je de chaos kunt waarderen, hangt af van je gevoel voor humor en humeur. Hoogdravend of subtiel is het allemaal niet. Het over-de-top acteerwerk is ook een geval apart. Je ziet volwassen acteurs als Davis en Goldblum, zichzelf presenteren als pubers met het IQ van een pindanootje. Ook de hysterische bijdrage van Carey en Wayans voegt weinig toe.

De rode draad in dit circus van de waanzin vormt het liefdesverhaaltje tussen Davis en Goldblum. Soms is het stelletje schattig, maar meestal wekt het duo irritatie op. ‘Earth Girls Are Easy’ is een film die zó slecht is dat ie leuk wordt. Het verhaal is debiel, het acteerwerk brak en de kitscherige sfeer is grappig en vervelend tegelijk. Het ligt er te dik bovenop dat Temple een campy cultfilm wilde maken. De uitslover. Toch valt het te prijzen dat de regisseur het lef had om tegen de stroom in te zwemmen.

Hoe dan ook, ‘Earth Girls Are Easy’ is dé ideale dronkemansfilm. Wil je ten volle kunnen genieten van deze kolder, dan zul je beneveld moeten zijn. Heb je de nodige alcohol op dan mag je zeker twee sterren bij de score optellen. Proost dan maar…

Frank v.d. Ven