Fear City (1984)

Regie: Abel Ferrara | 95 minuten | thriller | Acteurs: Maria Conchita Alonso, Tom Berenger, Rossano Brazzi, Rae Dawn Chong, Michael V. Gazzo, Melanie Griffith, Jan Murray, Joe Santos, Jack Scalia, Billy Dee Williams

Een Abel Ferrara-film met een gestructureerd en makkelijk te volgen verhaallijn: het moet niet gekker worden. Is de Amerikaanse koning van de cultcinema getemd door Hollywood? Staat Ferrara voortaan op de loonlijst van Tinseltown?

Het antwoord op bovenstaande vragen is nee. Nadat Ferrara ‘Fear City’ had ingeblikt, werd zijn product flink bewerkt door studiobazen. Het gevolg: Ferrara werd boos en sindsdien heeft de eigenzinnige cineast zich niet meer ingelaten met Hollywood. ‘Fear City’ belandde dan wel in de bioscopen, hoewel de film niet geworden was wat de cineast voor ogen had. Toch ademt de film de onmiskenbare ‘Ferrara-feel’ uit.

De film begint in New York. De stad wordt opgeschrikt door brute aanslagen op stripteasedanseressen. Een gestoorde stalker bewerkt de meisjes met een mes. De politie staat machteloos, want de sadist laat zich maar niet pakken. De ruwe ex-bokser Matt Rossi (Berenger) gaat op zoek naar de dader. Rossi wordt tegengewerkt door de verbitterde rechercheur Wheeler (Williams). Ondertussen past de stalker zijn methodes aan: dit maal vermoordt hij de meisjes. Een race tegen de klok begint.

‘Fear City’ is smerig, groezelig en snoeihard. Het acteerwerk is net ietsje ruwer dan gebruikelijk in het genre, de montage iets hakkeliger en de soundtrack wat ongepolijster. Kortom: het ruige, onafgewerkte uiterlijk van ‘Fear City’ geeft je het gevoel dat je naar een low budget film zit te kijken. En in dit geval is dat een goed punt: het onopgesmukte voorkomen van deze productie roept een ongemakkelijk sfeertje op.

De kille, indringende sfeer wordt goed uitgebuit door Ferrara en dat levert een nagelbijtende thriller op. In ‘Fear City’ is flink bezuinigd op de make-up en dat zie je goed terug in deze film. De oneffenheden in de gezichten en de onverzorgde kleding geven de film net een beetje extra. Ook de geweldsscènes zijn een tikkeltje harder dan je gewend bent. Hoewel de film nergens erg grafisch wordt, komen de gewelderupties dreigend en schokkend over. En dat is niet slecht voor een thriller die het vooral van de suggestieve spanning moet hebben. De aanvallen van de stalker zijn sadistisch en pervers.

Waar ‘Fear City’ zich in onderscheid van de typische Hollywoodthriller is dat geen enkel personage echt sympathiek is. Elk karakter heeft een dubbele agenda en wat nare trekjes. Zo speelt Tom Berenger een bokser met wel erg losse handjes, nu niet bepaald een personage waar je om gaat geven. Ook Billy ‘Star Wars’ Dee Williams’ karakter is niet helemaal schoon op de graat, hetzelfde geldt voor Melanie Griffith die een apathisch hoertje speelt. En zo heeft ieder figuur uit deze film wel een rafelig randje. Kortom: je kijkt naar echte mensen.

Het acteerwerk is degelijk. Vooral Berenger en Griffith zijn goed op dreef. Het is aan hen te danken dat de toch al niet zo fijne personages toch verteerbaarbaar worden. De acteurs leunen nogal zwaar op hun charismatische voorkomens en naturelle spel en dat pakt goed uit. Wat zeker te prijzen is is dat geen van de acteurs ijdel zijn.

De sleazy uitstraling van de film houdt niet op bij de acteurs. Ook de decors zien er duister en onverzorgd uit. New York is een donkere stad vol neonlicht en verwaarloosde panden. En dat komt goed naar voren in ‘Fear City’. Omdat een groot gedeelte van de film zich afspeelt in obscure stripclubs, zit er veel naakt in de rolprent. Het blootgehalte wordt echter op een realistische manier in het verhaal verwerkt, de stripscénes zien er obsceen uit: iets dat perfect past bij de ambiance van Ferrara’s werk. Zelfs een piepjonge Melanie Griffith gaat vrij ver in haar striptease-act.

Helaas komen niet alle onderdelen even goed uit de verf. Zo zit er een zijplotje in de film die de tragische jeugd van Berenger’s personage behandeld. De plot is langdradig en voegt niets toe aan de film. Ook de soundtrack is niet helemaal in orde. Op sommige momenten is de muziek veel te glad en past totaal niet bij hetgeen je te zien krijgt. De finale van de film is ook wat teleurstellend.

‘Fear City’ heeft zeker zo zijn minpuntjes, maar ondanks de kritiek is de film erg genietbaar. En spannend. Ferrara heeft een genrefilm met grote acteurs afgeleverd die net even anders aanvoelt dan dat je gewend bent. Ondanks de (verplichte) structuur van de film weet Ferrara toch een geheel eigen stempel te drukken op het genre. ‘Fear City’ is onvoorspelbaar, rauw en typisch Ferrara: ontoegankelijk maar wel intrigrerend.

Frank v.d. Ven