Ficció (2006)

Regie: Cesc Gay | 107 minuten | drama | Acteurs: Eduard Fernández, Javier Cámara, Montse Germán, Carme Pla, Àgata Roca

Ondanks de bescheiden omvang kent het oeuvre van de Catalaanse filmmaker Cesc Gay genoeg consistentie. Belichtte hij in debuut ‘Krámpack’ de problemen van de puberleeftijd en in opvolger ‘En la Ciudad’ die van jonge dertigers, in zijn meest recente productie werpt hij zich opnieuw op een leeftijdscategorie. In ‘Ficció’ worden we geconfronteerd met late dertigers en vroege veertigers, mannen en vrouwen die de belangrijkste beslissingen in hun leven al hebben genomen en nu een afgebakend pad volgen waar ooit een wereld aan hun voeten lag. Uiteraard brengt zo’n levensfase de nodige weemoed met zich mee.

Toch is ‘Ficció’ veel meer dan een verhandeling over late dertigers. Net als in ‘Lost in Translation’ en ‘Before Sunrise’ beleven we een ontmoeting tussen twee zielsverwanten en de intense gevoelens die dat met zich meebrengt. In ‘Ficció’ ontmoet de aan inspiratiegebrek lijdende filmer Àlex tijdens een verblijf in de bergen de violiste Mònica. Na een aftastend begin raken zij al snel bijzonder op elkaar gesteld. De chemie tussen de twee is niet van het explosieve soort maar heeft meer te maken met tederheid en wederzijds begrip.

In de uitwerking van dit verhaal bewijst Cesc Gay zich opnieuw als een groot vakman. De personages zijn dermate geloofwaardig dat je nauwelijks kunt geloven dat ze niet echt bestaan. Daarbij is hun interactie zo geladen met betekenis, dat je ondanks het extreem lage tempo, het vele zwijgen en de weinig opwindende gebeurtenissen steeds geboeid blijft kijken. De versluierende dialogen, de gebaren en voorzichtige aanrakingen, het zwijgen, de nerveuze lachjes: niets gebeurt zonder reden in dit drama.

Wat daarbij helpt is het sterke acteerwerk van vooral Eduard Fernández en Montse Germán. De strak geschoten beelden van het berglandschap en zijn lieflijke architectuur werken bovendien sfeerverhogend en dat geldt ook voor de uitgekiende muziekkeuze, variërend van Cave tot Mahler. Van die laatste horen we een deel uit een symfonie, muziek waar onder het kalme oppervlak van alles gebeurt. Een betere verklanking van de geestesgesteldheid van de hoofdpersonages is nauwelijks denkbaar.

Zo heeft Cesc Gay met ‘Ficció’ opnieuw een prima film afgeleverd. Met dit meditatief en sfeervol drama legt hij de fijne en minder fijne kanten bloot van het leven rond de veertig. Een leven waaruit de sturm und drang inmiddels is verdwenen en waar een nieuwe verliefdheid even weemoedig stemt als onrustig. In de meesterhanden van de Catalaanse regisseur promoveert zo’n weinig opwindend onderwerp tot een magnifieke oefening in subtiliteit.

Henny Wouters

Waardering: 4

Speciale vertoning: Semana de Cine Español 2007