Flatfoot on the Nile – Piedone d’Egitto (1979)
Regie: Steno | 94 minuten | actie, komedie | Acteurs: Bud Spencer, Enzo Cannavale, Baldwyn Dakile, Angelo Infanti, Cinzia Monreale, Karl-Otto Alberty, Adel Adham, Mahmoud Kabil, Bodo, Robert Loggia, Leopoldo Trieste, Venantino Venantini, Ester Carloni, Mimmo Poli
Ook in Egypte wil een vuist op de neus wel eens helpen om een snode crimineel tot de orde te roepen. Althans in het universum van Flatfoot dan. De bebaarde Bud Spencer reist af naar het land van de farao’s om een paar dwarsliggende messentrekkers en bijtgrage krokodillen op andere gedachtes te brengen. Enkel gewapend met zijn kolenschoppen van handen gaat het Bud in de rol van inspecteur Flatfoot, niet slecht af om het Egypte van 1979 weer boefvrij te maken.
Bud Spencer is tijdens zijn samenwerking met Terence Hill met wie hij de ‘Vier Vuisten’ saga maakte, ook op de solotour gegaan en dat ging hem ook goed af. In ‘Flatfoot On The Nile’ gaat de torenhoge politieman er in zijn eentje op uit om met zijn vuisten te spreken en het recht te laten zegevieren. In feite een klakkeloze herhalingsoefening van ‘Flatfoot’ uit 1974, maar dan in een wat duurder decor. In plaats van Italië mag Bud nu naar Egypte om rake klappen uit te delen. Tja, de ‘Flatfoot’ reeks is dan ook formulewerk. Wel uiterst vermakelijk trouwens.
De ‘Flatfoot’ serie is een Italiaanse reeks die voor de buitenlandse markt is gedubd, zodat de halve aardkloot denkt dat Bud uit Engeland komt. Niets is minder waar. Op de dvd kun je ook voor de originele moerstaal van Carlo kiezen. Wel een openbaring, want synchroon lopende stemmen associeer je niet snel aan een Spencer vehikel.
De kracht van Flatfoot, dus ook ‘Flatfoot on the Nile’, is de uitstraling van de acteur die de titelrol vertolkt. De Italiaan is niet bijzonder aantrekkelijk of extreem slim, maar een man van het volk. Ondanks de talloze rake klappen waarmee Spencer zich een weg naar de eindstreep baant, kun je nooit boos op hem worden. Daarvoor is de brede Italiaan een veel te goeiige lobbes.
‘Flatfoot on the Nile’ is een gedateerd filmpje dat uitblinkt in simpelheid. Het verhaal is overzichtelijk, de actie is frequent en de slapstickhumor is tijdloos. Het lome tempo van de film en de kalme, warme uitstraling van Spencer zorgen voor een vrolijk sfeertje. Niemand raakt gewond, er wordt niet gevloekt en seks hoef je ook niet te verwachten. Dat maakt van ‘Flatfoot on the Nile’ een hopeloos gedateerd filmpje zoals die niet meer gemaakt worden. Een verademing in een tijd waarin films loodzwaar, excessief en zo expliciet mogelijk zijn.
Frank v.d. Ven