Giallo (2009)

Regie: Dario Argento | 92 minuten | horror, thriller | Acteurs: Adrien Brody, Emmanuelle Seigner, Elsa Pataky, Robert Miano, Valentina Izumi, Sato Oi, Luis Molteni, Taiyo Yamanouchi, Daniela Fazzolari, Nicolò Morselli, Giuseppe Lo Console, Anna Varello

Dario Argento geldt als ‘The Godfather of Giallo’. De Italiaanse cineast staat aan de basis van dit subgenre. Giallo is een stroming waarin zwaar op sfeer geleund wordt. In deze filmstijl worden horror- en thrillerelementen met elkaar verbonden en dicteren duistere beelden en geluiden het beeld. ‘Suspiria’ staat te boek als een van Argento’s meest succesvolle en geliefde films. Het is een genreklassieker en hoewel de film in 1977 verscheen, is de rolprent nog steeds het bekijken waard. De laatste jaren ging het niet zo best met de carrière van Argento. Zijn films werden steeds slechter. Om te laten zien dat hij nog steeds relevant was, blikte de vergeten grootmeester in 2009 ‘Giallo’ in. Aan ambitie (en arrogantie) geen gebrek, want de Italiaan vernoemde deze film naar het genre dat hij zelf had gecreëerd. De film werd helaas niet al te best ontvangen en vergaarde vooral bekendheid als die productie waarin hoofdrolspeler Adrien Brody om zijn loon moest bedelen. Naar verluidt kreeg de Amerikaan niet genoeg betaald en moest de rechtbank eraan te pas komen voordat de film uitgebracht kon worden. Argento klaagde vervolgens weer over de inmenging van Hollywood waardoor zijn film flink door de mangel gehaald werd. De gedroomde comeback van de genregrootmeester bleef dan ook uit. De buitenlandse pers heeft ‘Giallo’ met de grond gelijk gemaakt. Daar valt op zich iets voor te zeggen, want deze film is allesbehalve goed.

In ‘Giallo’ draait het om stewardess Linda (Emmanuelle Seigner) en detective Enzo Lavia (Adrien Brody). Dit duo werkt noodgedwongen samen als Linda te horen krijgt dat haar zus (Elsa Pataky) ontvoerd is. De kidnapper is een zieke seriemoordenaar met de bijnaam ‘Yellow’. Hij ontvoert vrouwen en martelt hen om ze vervolgens om te brengen. Zou het tweetal de killer op tijd te pakken kunnen krijgen?

Na een sterk begin zakt de film op een gegeven moment in als een pudding. Een plotwending zorgt ervoor dat de kille moordenaar in een keer niet meer angstaanjagend is, maar juist lachwekkend wordt. Dat heeft onder meer met de slechte grime te maken. De special effects en make up zien er niet uit. Het is wel erg low budget. Ook het acteerwerk is niet al te best, waardoor de personages je koud laten en het je eigenlijk niet meer kan schelen wat er met hen gebeurt. De spanning is dan ineens weg. Brody acteert degelijk, maar je mag – nee, moet – meer van een acteur van zijn kaliber verwachten. Zijn personage is een wandelend cliché. Op zich niet erg, maar de Amerikaan slaagt er niet in om een eigen draai aan zijn vertolking te geven. Het is een moetje, een broodklus voor hem. Over Seigner hoef je weinig woorden vuil te maken. Deze actrice acteert vrijwel altijd belabberd. Ook in ‘Giallo’ trakteert ze je op houterig spel.

Qua locaties en cameravoering valt er meer te genieten. Turijn – waar het verhaal zich afspeelt – is mooi in beeld gebracht. Ook enkele scènes waarin vanaf het dak van een auto gefilmd wordt, zien er mooi uit. Daarnaast is de schuilplaats van de schurk een angstaanjagend donker hol dat sfeerverhogend werkt. Helaas verliest de film zoals gezegd alle impact als de identiteit van de boef wordt prijsgegeven. Dat gebeurt al vrij vroeg. Alle dreiging is weg, omdat de schurk te suf voor woorden is. Wat rest is een fletse thriller met een paar gore passages. Brody, die altijd leuk is om in actie te zien ook in lopende-band-modus, zorgt ervoor dat je nog net geboeid genoeg bent om deze slappe hap uit te zitten. Er zijn zeker slechtere films in het genre, maar deze ‘Giallo’ is allesbehalve een aanrader. Hier had meer ingezeten…

Frank v.d. Ven

Waardering: 2

DVD-release: 24 februari 2015 (Ultimate Horror Box).