Het eiland Zeekraai: De piratenschat – Tjorven och Mysak (1966)

Regie: Olle Hellbom | 91 minuten | familie | Acteurs: Louise Edlind, Torsten Lilliecrona, Stephen Lindholm, Kajsa Dandenell, Torsten Wahlund, Bengt Eklund, Eva Stiberg, Maria Johansson, Siegfried Fischer, Kristina Jämtmark, Manne Grünberger

Deze film over de belevenissen van een aantal kinderen die óf permanent op het idyllische Zweedse eiland Zeekraai vlak voor de kust van Stockholm wonen, óf er op vakantie zijn, is de derde in de serie en een even leuke film als de eerste: ‘Samen op het eiland Zeekraai’. Het gezin Melkersson haalt herinneringen op aan Malin’s vijfde verjaardag, ruim twintig jaar geleden. Vader Melker gaf zijn dochter vanwege een beperkt budget een spelletjesdag en tot op de dag van vandaag vindt Malin dat het mooiste cadeau dat ze ooit gekregen heeft. Pelle wil ook zo’n spelletjesdag en onder druk van Stina en Mops besluiten ze dat het er meteen maar van moet komen.

Een grappige rode draad in de ‘Zeekraai’-films is dat meerdere bewoners, met name Mops, Melker en Peter, regelmatig een nat pak halen. In deze film maken ze het wel heel bont, en Melker adviseert dan ook voor ze gaan varen naar de Dodemansbaai om droge kleding mee te nemen. In deze baai ligt al jaren ongebruikt een oude boot, die door de Zeekraaibewoners wordt omgetoverd tot piratenschip. Ze verdelen zich in twee groepen en elke groep probeert op inventieve wijze de Mysak (een tot piratenschat gebombardeerde steen) te veroveren. Dit gaat gepaard met heel wat grappige scènes en leuke streken die elke “piraat” uithaalt.

De film is, evenals de overige ‘Zeekraai’-films, een typisch jaren zestig product. Dat uit zich in de kleding, levenshouding van de mensen en niet in het minst de filmmuziek van Ulf Björlin. Het is een prettige, onschuldige film, die doet denken aan die heerlijke schoolvakanties van zes weken waar maar geen einde aan leek te komen. Het feit dat opvalt dat sommige scènes wat te lang doorgaan, kan ook aan de huidige jachtige tijd liggen, in feite is er niets mis mee. De acteurs voelen zich allemaal erg thuis op het eiland, want vaak lijkt het of je naar een echt gezin aan het kijken bent, zo naturel komt het over. Zeker in de scènes waarin de kinderen aan het spelen en lachen zijn lijken zij zich nauwelijks bewust van een camera. Voor een leuke onbezorgde familiemiddag is deze Astrid Lindgren verfilming een prima keuze.

Monica Meijer