Het eiland Zeekraai: De dochter van de kikkerprins – Tjorven och Skrållan (1965)
Regie: Olle Hellbom | 90 minuten | familie | Acteurs: Kajsa Dandenell, Louise Edlind, Bengt Eklund, Siegfried Fischer, Manne Grünberger, Kristina Jämtmark, Maria Johansson, Torsten Lilliecrona, Stephen Lindholm, Lillemor Österlund, Björn Söderbäck, Urban Strand, Bitte Ulvskog, Torsten Wahlund
Het eiland Zeekraai is een heerlijk vakantieoord voor Pelle, zijn broertjes Johan en Niklas (die overigens nauwelijks in beeld komen) en hun vader. Stina heeft haar melkgebit inmiddels gewisseld voor een nieuw gebit, maar haar fantasie is daarmee zeker niet verdwenen. Ze is nog altijd dol op sprookjes en weet overal wel voorbeelden van. De zin “Ik moet je even iets vertellen. Een van onze buurvrouwen in de stad…” gaat na een keer of tien wel vervelen, maar gelukkig is de kijker daarin niet alleen en snoert vriendinnetje Mops, die permanent op Zeekraai woont, haar vaak de mond.
De film begint als Malin met Peter trouwt. ‘Het eiland Zeekraai: De dochter van de kikkerprins’ maakt daarna een flinke sprong in de tijd: inmiddels zijn Malin en Peter trotse ouders van Skrållan, een ondeugende peuter. Na een bezoekje in de winter (Malin en Peter zijn op het vaste land gaan wonen), waarin de kleine Skrållan de bewoners van Zeekraai om haar vingertjes windt, zien we het gezin weer in de zomer. Mops en Stina helpen Melker regelmatig mee, omdat hij het nogal moeilijk heeft met zijn nieuwe rol als opa en oppasser van Skrållan. Daarbij komt nog dat Pelle stikt van jaloezie, hij heeft het moeilijk met het feit dat hij niet meer Malin’s nummer een is. De streken die Skrållan uithaalt zijn af en toe wel grappig, maar de onnozelheid van en het ontbreken van alertheid bij opa Melker gaan de kijker na enige tijd wel tegenstaan. Uit het eerdere filmavontuur ‘Samen op het eiland Zeekraai’ weet de kijker al dat Melker aan werken nogal een hekel heeft, maar zijn onverantwoordelijkheid neemt hier wel absurde vormen aan. Zijn regelmatig geuite wanhoopskreet “Ik ben hier te oud voor” zal ‘Lethal Weapon’-fans overigens bekend voorkomen.
‘Het eiland Zeekraai: De dochter van de kikkerprins’ is het tweede deel in de serie over het eiland Zeekraai, maar in tegenstelling tot het eerste deel is het onderwerp te summier voor een volledige film. Daardoor zijn sommige scènes veel te lang uitgerekt en blijft de aandacht van de kijker nauwelijks bij het verhaal. In feite is het steeds een herhaling. Iemand let niet op, Skrållan verdwijnt, er breekt paniek uit, Skrållan wordt gezocht en ondertussen weet de kijker allang waar de dreumes zich ophoudt. Veel scènes eindigen dan ook met het in bad doen van Skrållan. Het is jammer dat er niet voor een extra, boeiendere verhaallijn is gekozen, want de jaloezie van Pelle en het vinden van een nest met jonge vosjes is te weinig voor een interessant geheel.
Monica Meijer