Het leven is ergens anders – Life is Somewhere Else (2006)
Regie: Jennifer Petterson | 50 minuten | documentaire |
Wachten. De mensen in de Rotterdamse Peperklip doen niets anders dan wachten. Wachten op een eigen huisje, wachten op een verblijfsvergunning, wachten totdat je je kind mag zien of wachten tot de pijn weggaat. Het leven van deze mensen bestaat uit niets doen en afwachten. Jennifer Petterson besloot een film te maken over het leven van deze mensen in Rotterdam.
We ontmoeten Mark, een kunstschilder die niets liever wil dan verhuizen naar Australië. Maar voordat hij dat kan doen moet hij eerst een Nederlandse verblijfsvergunning hebben. Tot die tijd maakt zijn dochter haar school af en vult hij zijn dagen met wachten. Hij vertelt zijn dochter over Australië waar het meisje zich niets meer van kan herinneren. Hij weigert het om Nederlands te leren, hij gaat hier tenslotte toch weer weg. En zo brengt hij zijn dagen door eenzaam in zijn woning in de Peperklip.
Robel, een jonge rapper heeft zijn eigen manier van leven. Het liefst wil hij zijn geld verdienen met rappen. Hij heeft het zelf al helemaal bedacht, het wachten is alleen op iemand die hem ontdekt. En op een eigen woonruimte waar hij zijn eigen gang kan gaan want aan de leefwijze van zijn moeder kan hij zich niet aanpassen.
Viktor en Svetlana uit Rusland wachten ook maar dan op iets heel anders. Svetlana heeft al jaren last van hoofdpijn. In het ziekenhuis kunnen ze niets meer voor haar doen en ze kan niets anders dan op de bank zitten wachten tot de pijn weg gaat. Viktor heeft voor de kinderen gezorgd in de tijd dat zijn vrouw ziek was. Ook hij houdt zich bezig met wachten. Hij wacht tot zijn vrouw weer voor de kinderen kan zorgen en hij eindelijk een baan als meubelmaker kan zoeken.
De jonge vader Ritus die sinds kort weer bij zijn moeder in het appartement woont wacht op zijn zoon. Of beter gezegd; tot zijn ex-vrouw besluit dat hij zijn zoontje weer mag zien.
Het idee van de Zweedse/ Nederlandse Jennifer Petterson is leuk bedacht. Een gewone wijk in Nederland waar verschillende mensen geïnterviewd worden die allemaal ergens op wachten. Maar de vraag is of het publiek daarop zit te wachten. Willen we wel kijken naar een documentaire over gewone mensen die alleen maar wachten en verder weinig bijzonders te vertellen hebben? Geen van deze verhalen is aangrijpend genoeg om de kijker te boeien en het geheel van deze eenvoudige verhalen maakt ook niet voldoende indruk. De documentaire is verder goed gemaakt. Af en toe komt er een shot van een bushalte of een bankje tussen de verhalen door om de kijker toch nog maar eens duidelijk te maken wat het thema van deze documentaire is, mocht je dat nog niet doorhebben.
En ja, hoe loopt de film nu uiteindelijk af? De mensen wachten nog steeds op alles wat komen gaat. Ze gaan gewoon verder met het vullen van hun leven dat zich volgens hen op dit moment in een tussenfase bevindt. ‘Het leven is ergens anders’ is een matige documentaire die op zich niet slecht gemaakt is maar simpelweg niet boeiend genoeg is om vijftig minuten naar te gaan zitten kijken.
Eveliene Sanders