Hijos de la guerra (2006)

Regie: Alexandre Fuchs | 81 minuten | documentaire

Genadeloze beelden van slachtpartijen vliegen je om de oren in de film. Niets wordt je gespaard zoals ook in het leven van betrokkenen niets gespaard wordt. De gangers weten dat hun leven voortijdig eindigt wanneer ze toetreden tot een gang. Wat is hun drijfveer? De film laat zien dat de oprichters van de MS13 gefrustreerde ex-soldaten zijn van El Salvador. Ze werden getraind om te doden en om daar geen geweten bij te hebben. Eenmaal verslagen door het huidige regime in El Salvador, met behulp van miljoenen dollars en wapens van de Regeringen Reagan in de jaren 80, worden ze verschopt en vernederd. Sterker nog, ze moeten vluchten en zijn hun leven niet meer zeker.

Eenmaal gevlucht naar de Verenigde Staten wacht hen daar een nieuwe vijand: de Mexicanen willen de El Salvadorianen niet. Zo ontstaan in El Salvador maar ook in de VS groepen van Mara Salvatrucha, beter bekend als de MS13. Deze jongen zijn hardvochtig, genadeloos en zeer gewelddadig. Ernesto Miranda, éen van de oprichters, is inmiddels een vader van twee kinderen en achter in de dertig. Hij heeft een buikje en hoewel nog steeds ganglid is hij er verveeld mee en vindt hij het zinloos. Maar in de praktijk sluiten zich meer en meer jongeren aan bij deze gang. Meer dan 100.00 leden in Noord- en Midden Amerika maken buurten onveilig. De politie speelt een dubieuze rol. Ze beweren de rust en veiligheid te willen handhaven maar vaak blijken ze toch gangleden maar neer te schieten. Dat moet je maar zien als een soort waarschuwing voor de rest.

Langzamerhand wordt het hele gangleven en wat je er tegen moet doen een soort kip en het ei spel. En waar moet je beginnen met de oplossing van het probleem? De regeringen van El Salvador en de VS menen met harde hand te moeten optreden. Ze zetten plan Duro Mano (ijzeren hand) in werking. Later wordt dat Plan Super Duro Mano. Maar nog steeds komen er schrikbarend veel nieuwe jongeren bij de gangs. Blijkbaar werkt die harde hand toch niet. De film beschermt je niet tegen het bloed en de doden die bij dit leven horen. Er is geen vals sentiment in de documentaire maar het laat je wel achter in een staat van verwarring. Je hebt een vorm van leven gezien die je niet wilt kennen.

Miranda van der Hoek