Hoboken Hollow (2005)

Regie: Glen Stephens | 94 minuten | horror | Acteurs: Jason Connery, C. Thomas Howell, Mark Holton, Lin Shaye, Randy Spelling, Jonathan Fraser, Michael Madsen, Dennis Hopper, Kingsley Martin, Rudolf Martin, Rogelio T. Ramos, Greg Evigan, Robert Carradine, Dedee Pfeiffer, Teri Beasley, Deneen Frazier, Courtney Hart, Gabino Vincent Leal, Erick Nathan, Robert Peters, Joe Stevens

Texas, 6 april 1984 – Dertig agenten kammen een ranch met een grootte van veertien vierkante meter uit. Ze zijn op zoek naar bewijsmateriaal voor de gruwelijkheden die op de ranch plaatsvinden. Het schijnt dat er lifters gekidnapt worden die onder dwang op de ranch moeten werken. Doen ze dat niet, dan ondervinden ze daarvan de gevolgen: kwellingen, martelingen en soms zelfs de dood.

De wetshandhavers vinden hun bewijs. Er worden beenderen van mensen gevonden en verder een aantal cassettebandjes met vastgelegde martelsessies. De ranchers werden gearresteerd en de zaak werd bekend als ‘the Texas Slave Ranch’.

Een gruwelijke gebeurtenis, die tegelijk uitermate geschikt is voor een verfilming in het genre horror. Glen Stephens durfde die uitdaging wel aan. Hij schreef het script en nam tevens de regie op zich. Het resultaat is ‘Hoboken Hollow’, een ander half uur lang durende martelgang. Je hebt geen enkel moment het gevoel dat de film gebaseerd is op ware gebeurtenissen, nee, je hebt meer het gevoel dat je een heel zwakke B-film bekijkt. Jammer, want het scenario biedt best wat perspectief.

Het meest opvallend aan ‘Hoboken Hollow’ is de bijzonder slechte verzameling aan personages. Te beginnen bij hoofdrolspeler Trevor, nauwelijks een hoofdrolspeler te noemen, omdat hij misschien maar een kwart van de film te zien is. Niet dat het nou voor een hoofdrolspeler direct noodzakelijk is om de gehele film in de spotlights te staan, maar in het kwart dat hij te zien is, is hij nou niet bepaald een dragende figuur. En dat terwijl hij dat duidelijk wel had moeten zijn.

In tegenstelling tot Trevor wordt er aan de slechteriken juist teveel aandacht besteed. Ze zijn in door en door slecht en dan hebben we het niet alleen over hun karakter. Ze zijn wat uiterlijk betreft absoluut niet moeders mooiste, waardoor het angstaanjagende effect dat ze zouden moeten hebben al grotendeels van de baan wordt geveegd. De gemene lachsalvo’s en ‘slechte’ humor heb je na een tijdje wel gezien.

Verder zijn er natuurlijk nog de vele ontvoerde lifters die verplichte arbeid moeten verrichten. Deze lijken, door het o zo slechte acteerspel, graag op de ‘the Texas Slave Ranch’ te willen werken: ontsnappingspogingen ondernemen ze in ieder geval niet. Daarnaast vinden ze het gek dat ze weinig te eten krijgen en dat ze af en toe eens gefolterd worden.

Nu nog wat over dat folteren. Wat dat betreft hebben de makers zich veel te veel vastgehouden aan de ware gebeurtenissen. Het enige martelwerktuig dat gebruikt wordt is een ‘stroomstick’. Zo’n werktuig werd in de werkelijkheid ook door agenten gevonden, toen zij de ranch uitkamden. De stroomstick heb je na een aantal ‘folterscènes’ (zoveel gebeurd er immers niet) echt wel gezien. Voor de echte aanhangers van dergelijke scènes is ‘Hoboken Hollow’ echt niets bijzonders. Echt gruwelijk of spannend wordt het nooit.

In de cast zien we twee opvallende namen. Je vraagt je misschien af wat gerenommeerde namen als Michael Madsen en Dennis Hopper te zoeken hebben in zo’n slechte film. Aan de andere kant zijn het acteurs die het lang niet zo nauw nemen met de kwaliteit van het sript. De schade blijft voor beide acteurs beperkt, want ze vervullen slechts kleine rollen.

‘Hoboken Hollow’ is een tegenvaller in de grootste zin van het woord. Het op waarheid gebaseerde scenario biedt behoorlijk wat perspectief, maar de manier waarop dat in deze horror is uitgewerkt is bijzonder slecht. Wat het meest in negatieve zin opvalt is de opeenhoping van de meest belachelijke personages. Het niveau van acteren is bovendien schrijnend laag. Op zoek naar spanning? Vergeet ‘Hoboken Hollow’ en neem eens een kijkje in dat verlaten schuurtje bij jou in de buurt…

Arian Schouten