I Get Knocked Down (2021)
Regie: Dunstan Bruce, Sophie Robinson | 88 minuten | documentaire, muziek | Met: Dunstan Bruce, Lou Watts, Boff Whalley, Alice Nutter, Harry “Daz” Hamer, Penny Rimbaud
Wat is bekender: de bandnaam of de catchy openingszin van ‘Tubthumping’ (1997)? Waarschijnlijk die laatste. Het liedje dat begon met “I get knocked down (but I get up again)” was de enige grote hit van de Britse band Chumbawamba en je mag het gerust tot één van de meest iconische nummers van de jaren negentig rekenen. In documentaire ‘I Get Knocked Down’ blikt zanger Dunstan Bruce, inmiddels 59 jaar en voorzien van witgrijs haar, maar nog altijd met een jongensachtige coupe, terug op zijn jeugd in Billingham, de beginjaren van de band, het succes, zijn idealen en wat daarvan terecht is gekomen. Hij doet dit samen met filmmaakster Sophie Robinson (die voorafgaand aan haar toezegging mee te werken aan deze film, niets anders van de band afwist dan dat nummer). En dat is misschien juist wel een zegen; want een groot deel van het publiek zal met eenzelfde voorkennis deze documentaire ingaan.
Chumbawamba werd al in 1982 (!) opgericht. Van meet af aan was de band politiek geëngageerd, al is het woord ‘band’ misschien wat teveel eer. Verbonden door hun gezamenlijke kraakpand, Southview House in Leeds (dat Dunstan nog samen met Harry Hamer bezoekt omdat de huidige bewoonster toevallig langsloopt, wat opgemerkt wordt door de regisseur) en hun anarchistische levensstijl (“We trokken alles in twijfel, deelden alles”) werden Dunstan, Harry, Alice Nutter en Lou Watts enthousiast onderdeel van de band. Het maakte niet uit dat je geen instrument kon bespelen, wat dat betreft is de ontstaansgeschiedenis van Chumbawamba het tegenovergestelde van tijdgenoten, waarbij keurige audities gehouden werden.
Dunstan heeft die maatschappelijke betrokkenheid nooit verloren. Over de huidige staat van de wereld voelt hij zich boos. Zijn frustraties uit hij al aan het begin van de film: “We gaan naar de hel, langzaam, onvermijdelijk. Waar hebben al die jaren van protesteren nu eigenlijk toe geleid? Wat hebben al die petities die ik getekend heb voor zin gehad?” De charismatische zanger geeft aan dat hij ooit dacht dat hij de wereld kon verbeteren. “Dat is inmiddels lang geleden, toen ik nog iemand was.” Volstrekt begrijpelijke gevoelens. Of je nu een one hit wonder bent, “knee deep in this middleaged malaise” (zoals hij poëtisch de midlife crisis noemt), of altijd in de schaduw op jouw eigen wijze je steentje bijgedragen hebt aan een leefbaardere wereld, dat machteloze gevoel overkomt iedereen wel eens. “I’m mad as hell and I’m not gonna take this anymore,”schreeuwt hij door een megafoon over de duinen, hardop uitgelachen door zijn enige getuigen: meeuwen.
Om zijn frustraties op scherp te zetten, wordt hij in de documentaire bezocht door de geest van Chumbawamba’s verleden, waarschijnlijk Duncan zelf, die het iconische masker draagt dat het album van de hitsingle Tubthumping sierde. ‘I Get Knocked Down’ verspringt door de tijd, met bezoekjes bij oude bandleden (bij Alice Nutter thuis, terwijl ze de was doet in haar woonkamer volgestouwd met DVD’s; bij Harry Hamer tijdens een theateroptreden, waarbij Dunstan hem kritisch vraagt of hij nog wel politiek geëngageerd is (“I joined the fucking labour party, how did that happen?”)). De geest verschijnt regelmatig ten tonele, Dunstans gedachtengang bekritiserend, hem belachelijk makend.
Maar Dunstan laat zich niet gek maken. He got up again, zeg maar. Zijn nieuwe band, Interrobang, geeft hem de mogelijkheid om zijn stem te laten horen. Op het podium voelt hij zich nog steeds thuis. Uiteindelijk is ‘I Get Knocked Down’ meer de Dunstan Bruce-show, dan dat het een bandbiopic is, maar dat wordt ook niet onder stoelen of banken gestoken. ‘I Get Knocked Down’ is eerlijk, grappig en houdt de kijker een spiegel voor. Heb je warme gevoelens aan het ooit meebrullen van Tubthumping, geef deze documentaire dan gerust een kans. De filmpjes op het eind waarin we een breed arsenaal aan zangers en zangeressen voorbij zien komen die op hun manier Tubthumping zingen vormen een kers op dit Britse gebakje.
Monica Meijer
Waardering: 3.5
Speciale vertoning: IN-EDIT Festival 2022