Il silenzio dell’allodola –The Silence of the Skylark (2005)

Regie: David Ballerini | 96 minuten | drama | Acteurs: Ivan Franek, Marco Baliani, Flavio Bucci, Anamaria Gherardi, Alberto Caneva, Fabio Troiano, Augusto Zucchi, Pietro Ragusa, Alberto Hoiss

Bobby Sands weigert gevangeniskleren te dragen, omdat hij zich geen crimineel acht maar een politiek gevangene. De gevangenisdirecteur weigert deze status. Dit is het begin van een conflict tussen de gedetineerden in het beruchte ‘H-block’ van de Long Kesh-gevangenis in Noord-Ierland en de bewakers en directeur, dat tot beestachtige proporties zal gaan escaleren. Naarmate de sadistische wreedheden toenemen, begint de gestalte van Bobby Sands mythologische vormen aan te nemen. Regisseur David Ballerini trekt zelf de vergelijking met Johannes de Doper. In Bijbelse symboliek de brenger van het licht.

Eén van de meest magistrale momenten van de film is de droomscène waarin een kolossale maan zijn celraam passeert en zijn cel verandert in een paradijselijke oase waar een vrouw (Eva?) naast hem komt liggen.

Het regiedebuut van regisseur David Ballerini is lichtelijk gebaseerd op de memoires van de hongerstaker en IRA-lid Bobby Sands. Zijn verhaal wordt aangegrepen om te laten zien welke wreedheden mensen elkaar ongestraft aan kunnen doen. Bobby Sands wordt in ‘Il silenzio dell’allodola’ (in het Nederlands: ’Het zwijgen van de leeuwerik’) het symbool voor vrijheid en de allegorische strijder voor gerechtigheid.

Om het universele karakter van het thema wreedheid te onderstrepen wekt de film geen noemenswaardige situering op. Het Ierse conflict speelt verder geen enkele rol in deze film. In deze geheel Italiaans gesproken productie wordt de rol van Bobby Sands gespeeld door de Tsjech Ivan Franek die in het Italiaans nagesynchroniseerd is door Riccardo Rossi.

‘Il silenzio dell’allodola’ zit vol symbolische verwijzingen. Zo heeft de gevangenis veel weg van een concentratiekamp, lijken de bewakers op nazi’s en heeft de gevreesde directeur satanische trekken. Ondanks dat het er allemaal soms erg dik bovenop ligt, is de film oprecht en met veel warmte en mededogen gemaakt.

Jeroen Poldermans