Lackawanna Blues (2005)
Regie: George C. Wolfe | 95 minuten | drama, muziek | Acteurs: “S. Epatha Merkerson, Marcus Carl Franklin, Mos Def, Carmen Ejogo, Louis Gossett Jr., Macy Gray, Terrence Howard, Ernie Hudson, Delroy Lindo, Rosie Perez, Ruben Santiago-Hudson, Liev Schreiber, Jimmy Smits, Patricia Wettig, Charlayne Woodard, Jeffrey Wright, Omar Benjamin, Julie Benz, Robert Bradley, Thomas Jefferson Byrd, Kathleen Chalfant, Byanca Godwin, Hill Harper, Barry Shabaka Henley, Julanne Chidi Hill, Lou Meyers, Adina Porter, Henry Simmons, Michael K. Williams, Saul Williams, Arista Pemberton, Mohammad Parks, Michelle Robinson, Ken Robertson, Paula Brown, Ron Kellum, Neisha Folkes-LeMelle, Stevie Ray Anthony, Carmen M. Chavez, Ryan Francois, Aakomon Jones, Autum Perry, Greg Poland, Indira Taylor, Eugene Lee, Ryan Michelle Bathe, Tracey Buckner, Roxanne Mayweather, Amad Jackson, Bob Tyus, J.B. Williams, Lily Santiago, Trey Santiago, Josef Cannon, Blaise Brooks, Sheldon Robins, Jana Thompson, Keith Tilque”
‘Lackawanna Blues’ is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, het leven van Ruben Santiago-Hudson. Het is zijn eerbetoon aan Rachel ‘Nanny’ Crosby, de vrouw die hem heeft opgevoed in Lackawanna (New York).
In de jaren 50 is Lackawanna één van de centra van de ijzer- en staalindustrie. De werkgelegenheid trekt mensen uit de hele wereld, waaronder negers uit het Zuiden van de Verenigde Staten. Nanny bezit er in die tijd twee pensions, een restaurant en een klein taxibedrijf. Santiago-Hudson groeit er op en maakt tijdens zijn jeugd kennis met het bonte gezelschap aan mannen, vrouwen en kinderen, dat tijdelijk of langer in de pensions verblijft, terwijl op de achtergrond de blues weerklinken. Die jeugd blijkt later een onuitputtelijke inspiratiebron.
De film is gebaseerd op de one-man-show waarin Santiago-Hudson zijn levensverhaal vertelt. Hijzelf speelt alle rollen. Alleen muzikaal wordt hij bijgestaan door bluesgitarist Bill Sims. Santiago-Hudson heeft in eerste instantie alleen een eerbetoon aan Nanny voor ogen, aan wie hij zoveel te danken heeft. Maar na 9/11 wordt zijn doelstelling breder. Mensen willen gerustgesteld worden en horen dat het wel goed komt. Zijn verhalen over Nanny en de hechte banden tussen de leden van de Afro-Amerikaanse gemeenschap in de periode dat de apartheid op zijn eind loopt, geeft hen weer hoop.
Wat hem blijft verbazen, zijn de warme reacties na afloop van de voorstelling. Mensen vertellen hem honderuit over tantes, moeders of grootmoeders die op Nanny lijken. Sommigen blijken Nanny zelfs persoonlijk gekend te hebben en komen naar hem toe met verhalen over de bijzondere rol die zij in hun leven heeft gespeeld. Zo wordt hem na een show in Kalamazoo (Michigan) door een vrouw verteld dat Nanny haar naar Port Huron (Ohio) heeft gebracht als haar oom op sterven ligt.
Ook het script voor de film is van de hand van Santiago-Hudson. Hij maakt daarmee deel uit van de zwarte vocale traditie. Een traditie waarin de vertellers van verhalen net zo populair waren als musici.
S. Epatha Merkerson speelt Nanny en wint voor haar rol een Golden Globe Award en een Emmy Award voor beste actrice. Santiago-Hudson zelf vertolkt de rol van Freddie Cobbs, één van de pensiongasten.
Wie op grond van de titel een echte muziekfilm verwacht, of basis van de lovende recensies een meeslepend en ontroerend verhaal verwacht, zal waarschijnlijk teleurgesteld worden. Toch is ‘Lackawanna Blues’ een aardige film met een aantal sfeervolle en aanstekelijke scènes voor de echte bluesliefhebber.
Iris Schreurs