Last Conversation (2009)

Regie: Noud Heerkens | 80 minuten | drama | Acteurs: Johanna ter Steege

Ga er maar aan staan: vinden veel mensen het verkeer al iets waar ze liever hun kop bij houden, de combinatie autorijden en een telefoongesprek voeren blijkt al helemaal vaak levensgevaarlijk. Als het dan ook nog een emotioneel telefoongesprek is, zo een die alle energie uit je zuigt, is het zonder twijfel geen sinecure. Nu is Johanna ter Steege een meer dan capabele actrice, die je rustig om een boodschap kunt sturen, maar toch vergt regisseur Noud Heerkens erg veel van haar. Zij wordt voor ‘Last Conversation’ geacht in een Jaguar te stappen, waarop en –in vijfentwintig digitale camera’s gemonteerd zijn. Vervolgens moet zij een traject van dik een uur rijden, zonder begeleiding, met alleen de camera’s en haar mobiele telefoon (met headset) als gezelschap. Het is de bedoeling dat de film er in een take opgezet wordt, Heerkens geeft dus geen aanwijzingen of roept dus niet tussentijds ‘cut’. Ze staat er alleen voor. Ze moet dus èn autorijden, èn een van te voren ingestudeerd telefoongesprek voeren en dat zo geloofwaardig mogelijk doen. Ze slaagt nagenoeg glansrijk.

Ter Steege kruipt in de huid van Anna, een succesvolle advocate die pasgeleden aan de kant is gezet door haar minnaar, de getrouwde Laurens. In het begin van hun gesprek is Anna’s toon nog beleefd, en zakelijk, waardoor je eigenlijk het gevoel hebt naar een toneelstuk te kijken. Maar langzaam maar zeker zet Anna haar masker af en lukt het Ter Steege om op onnavolgbare wijze de kijker op meerdere niveaus te raken.

Het concept van een telefoongesprek de hele film laten bepalen is niet nieuw. In 2009 kwam de eveneens Nederlandse filmmaker Cyrus Frisch met ‘Oogverblindend’, dat ook slechts bestond uit één telefoongesprek. Net als in ‘Last Conversation’ is in ‘Oogverblindend’ de mannelijke beller niet in beeld. Daarmee houdt de vergelijking overigens op, want in ‘Last Conversation’ krijgt de kijker een monoloog te horen en het thema is heel anders. Doordat ‘Last Conversation’ zich vrijwel continu op een plek afspeelt – de auto, die Anna maar een keer verlaat voor een plaspauze – is de montage van de film van groot belang. Het landschap verandert, we zien flitsen van bomen (die doen denken aan de keren dat je als kind op de achterbank van de auto van je ouders naar boven lag te kijken), de weg, de weerspiegeling van de omgeving op de auto. De montage van Merel Notten levert een rijk palet van beelden op, die er mede voor zorgen dat de aandacht van de kijker er bij blijft. Het strakke scenario zorgt voor de rest, al komt niet elk uitgesproken woord goed uit de verf. Dit ligt natuurlijk aan het feit dat het een monoloog is en je niet elke opmerking van Anna goed kunt plaatsen. Daarvoor zou je dit “laatste gesprek” misschien in de herhaling moeten volgen, zodat je een completer beeld krijgt. Maar al met al is ‘Last Conversation’ een boeiend experiment, dat mooi uitgevoerd is.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 10 september 2009