Le Mans (1971)

Regie: Lee H. Katzin | 106 minuten | actie, drama | Acteurs: Steve McQueen, Siegfried Rauch, Elga Andersen, Ronald Leigh-Hunt, Fred Haltiner, Luc Merenda, Christopher Waite, Louise Edlind, Angelo Infanti, Jean-Claude Bercq, Michele Scalera, Gino Cassani, Alfred Bell, Carlo Cecchi, Richard Rüdiger, Hal Hamilton, Jonathan Williams, Peter Parten, Conrad Pringle, Erich Glavitza, Peter Huber

Autosportliefhebbers kunnen hun hart ophalen met ‘Le Mans’. Regisseur Lee H. Katzin brengt de beroemde 24-uurs race gedetailleerd in beeld. Ruwe bolster Steve McQueen speelt weliswaar de hoofdrol, maar de film focust zich op de race; niet op het verhaal. ‘Le Mans’ is dan ook een sportdocument voor mensen wier bloed sneller stroomt bij snelle, fraai gestileerde bolides.

Katzin gebruikt het eerste deel van de film als impressie van ’s werelds belangrijkste autorace. Hij strooit met shots van enigszins gedateerde racewagens, enthousiast publiek, aantrekkelijke vrouwen en heel veel reclame voor benzineleveranciers. De handelswijze van de regisseur is aanvankelijk origineel, maar leidt tot verveling. Drie kwartier met waarheidsgetrouwe beelden van de race van Le Mans en het volledig ontbreken van een aanzet tot een verhaal is teveel van het goede. Het irritante commentaar van de stadionspeaker, die de beelden regelmatig aan elkaar praat, helpt evenmin.

Knap daarentegen zijn de opnames vanuit de raceauto’s. Uit alle hoeken en standen krijg je een indruk van de enorme snelheden waarmee de coureurs over het asfalt razen. Met natte handpalmen vraag je jezelf af wat iemand bezielt om met 300 kilometer per uur over de weg te vliegen. Het spel met de dood blijft uiteindelijk niet goed gaan. Een aantal autocoureurs verliest de macht over het stuur, hetgeen leidt tot spectaculair gefilmde ongelukken. In de stijl van Sam Peckinpah, met kunstig geknipte montage en indrukwekkende stiltes bij de beelden, versterkt Katzin de dramatische taferelen.

“King Of Cool” Steve McQueen neemt het in een ingetogen rol op tegen een Duitse raceheld met Stahler als veelzeggende naam. Het gebrek aan dialoog en de vele close-ups doen McQueen geen kwaad. De Amerikaanse acteur deed de racescènes in ‘Le Mans’ zelf. Hij was dan ook gek op racen, maar deed regelmatig ter bescherming een in asbest gedrenkte doek om zijn mond. McQueen werd slechts 50 jaar.

De plot van ‘Le Mans’ is schamel. McQueen was betrokken bij een dodelijk auto-ongeluk en voelt zich schuldig tegenover de weduwe (Elga Andersen). Hij blijft racen, omdat het leven anders geen betekenis voor hem heeft. Zijn teammanager speelt met vuur wanneer commerciële belangen tot onaanvaardbare risico’s leiden. De meeste plotwendingen zie je van tevoren aankomen, hoewel Katzin eer toekomt voor een ongewoon einde.

‘Le Mans’ is één van de betere films over sport. De film toont de autosport in al zijn facetten en draait minder om een mooi verhaal. Veel sportfilms verzanden in goede bedoelingen en acteurs die sporters naspelen. ‘Le Mans’ heeft weliswaar een slap verhaal, maar wel echte beelden van authentieke coureurs, fans en “pitspoezen”.

Robbert Bitter

Waardering: 2

Bioscooprelease: 21 oktober 1971