Lily Lane – Liliom ösvény (2016)

Regie: Benedek Fliegauf | 91 minuten | drama | Acteurs: Angéla Stefanovics, Bálint Sótonyi, Miklós B. Székely, Mária Gindert, Maja Balogh, Bence Somkúti

Ongrijpbaar en uniek. Zo kunnen we de gemiddelde Hongaarse film bestempelen die het Nederlandse arthouse bereikt. Soms mega-lang (‘Sátántangó), soms mega-weird (‘Hukkle’), soms mega-gruwelijk (‘Son of Saul’). Soms een onverdeeld genoegen, vaak beklijvend.

In dat rijtje paste ook ‘Just the Wind’ van Benedek Fliegauf, een naargeestige film uit 2012 over de moord op Hongaarse Roma. In 2016 ziet de volgende film van regisseur Fliegauf het licht, een film die op het eerste gezicht een vrediger onderwerp behandelt. In ‘Lily Lane’ maken we kennis met Rebeka en Danni, gescheiden moeder en zevenjarig zoontje. Op de dagen dat Dani bij Rebeka leeft leest ze hem een gruwelijk, zelfverzonnen sprookje voor. Een sprookje dat op het eerste gezicht lijkt te gaan over het mislukte huwelijk van Rebeka, maar op het tweede gezicht…

‘Lily Lane’ richt zich volledig op de bijna symbiotische relatie tussen moeder en zoon. Die relatie heeft veel weg van die tussen Jack en zijn moeder in het intense ‘Room’ (2015). Verschil met die film is dat Jack en zijn moeder worden vastgehouden door een misdadig type terwijl Rebeka zelf kiest voor het isolement. Waarbij je je regelmatig afvraagt of Rebeka wel helemaal fris van boven is.

Dit eenvoudige verhaal komt tot ons in een uitbundige stijl. We zien home made filmpjes uit de tijd dat het nog goed ging tussen Rebeka en haar ex en we zien horror-achtige spookbeelden, waarbij het steeds maar gissen is in wiens hoofd we zijn beland (Rebeka? Dani? Fliegauf?). Daar tegenover staan de rustige en fraaie beelden van het dagelijks leven van Rebeka en Dani. De geluidsband is dan weer onalledaags, vaak op het randje van de horror. Terwijl de film meer weg heeft van een naar sprookje dan van echte horror.

Na 90 minuten ‘Lily Lane’ blijf je met de vraag zitten waarnaar je precies hebt gekeken. Het verhaal zelf wordt uiteindelijk duidelijk, maar minder duidelijk zijn de keuzes die Fliegauf hier maakt. Waarom precies die vreemde mengeling van drama, sprookje en horror? Waarom isolement als bindmiddel, terwijl duidelijk is dat Dani ook nog een leven heeft naast dat bij zijn moeder? Het maakt ‘Lily Lane’ een film die intrigeert en vermaakt, maar die je nooit helemaal naar binnen trekt. In dit geval een gemiste kans.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 31 augustus 2017