Meg 2: The Trench (2023)
Regie: Ben Wheatley | 115 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Jason Statham, Wu Jing, Shuya Sophia Cai, Page Kennedy, Sergio Peris-Mencheta, Sienna Guillory, Cliff Curtis, Skyler Samuels, Melissanthi Mahut, Whoopie van Raam, Kiran Sonia Sawar, Felix Mayr
Toen ‘Jaws’ uitkwam in 1975, kregen haaien een geheel nieuwe reputatie. Iedereen herinnert zich de nagelbijtende scène wanneer het monster zich op de boot werpt en Richard Dreyfus het water in sleept. Beeld je dat nu in, maar de haai is minstens tien keer groter. Zo groot, dat Dreyfus in één hap zou verdwijnen. Je hoeft het niet langer te fantaseren, want regisseur Ben Wheatley brengt het gewoon op het grote scherm. ‘Meg 2: The Trench’ is de tweede film in de reeks van verfilmingen van Steve Altens MEG serie. Het vertelt het verhaal van de lang uitgestorven Carcharodon Megalodon, de ruwweg achttien meter lange voorvader van de huidige witte haai, die terugkeert naar het huidige tijdperk. Roy Scheiders woorden konden niet memorabeler zijn: “They´re going to need a bigger boat”.
Na de gebeurtenissen van de vorige film (‘The Meg’, 2018), leiden Jonas (Jason Statham) en de restanten van zijn team een leven van rebellie. Ze zijn zogenaamde ecowarriors geworden en strijden tegen milieuvervuilers. Hun leven neemt al snel een andere wending als ze worden uitgenodigd door Jiuming Zhang (Wu Jing) voor de opening van het nieuwe Oceanische Instituut. Jiuming is namelijk de broer van wijlen Suying – Stathams love interest uit de vorige film – en dus de nieuwe voogd van Meiying (Shuya Sophia Cai). Jiuming moet niet enkel zorgen voor de dochter van zijn overleden zus, maar ook voor een megaladon genaamd Haiqi. Deze superhaai wordt gevangengehouden en onderzocht, zodat nieuwe technologische snufjes ontwikkeld kunnen worden. Deze zorgen er dan op hun beurt weer voor dat het nieuw samengestelde team, bestaande uit oude leden, zoals DJ (Page Kennedy) en Mac (Cliff Curtis), en enkele toevoegingen, door de thermische laag in de Oceaan kunnen gaan. Jonas en Co dalen af in de diepte en ontdekken enkele verrassingen, bestaande uit nog niet ontdekte diersoorten en een onverwachte mijnbasis. De situatie loopt al snel uit de hand en de diepzeeduikers moeten vechten voor hun leven.
Verwacht geen lagen in deze onderwaterfilm, want de enige die je zal krijgen is een verlaging van het aantal breincellen. ‘Meg 2: The Trench’ moet een van de domste films zijn die in een lange tijd zijn uitgekomen, maar op een of andere manier werkt het meestal wel. Ergens is het ook een logische keuze voor een verhaal waar een al lang uitgestorven reuzenhaai terug komt. Het is misschien beter om all out te gaan. Natuurkundige wetten worden zelfs herschreven. Zo zwemt Statham, op het diepste punt van de oceaan, zonder (!) pak naar buiten. Dit nadat nog geen vijftien minuten eerder een van zijn crewmates was geïmplodeerd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dat neemt niet weg dat de film zeker amusant is en best grappig. De film mag misschien dom zijn, maar hij weet dat hij dom is.
Het probeert wel enkele nieuwe elementen toe te voegen, zoals meer en grotere haaien en nieuwe beesten, maar maakt ook nieuwe fouten. Zo weet Wheatley niet altijd het tempo erin te houden. Voor het grootste deel van de eerste helft zijn er geen haaien. De nieuwe dieren worden niet tot hun volle potentieel benut. Gedurende de film wordt er spanning opgebouwd door een reuzenoctopus te tonen, maar de climax is er eigenlijk gewoonweg niet. De slechteriken in deze film zijn ongelofelijk ééndimensionaal. Hun plan is om de trench leeg te mijnen voor grondstoffen. Ongezien originele motivatie.
‘Meg 2: The Trench’ is uiteindelijk een tamelijke amusante en domme actiefilm. Alle logica wordt overboord gegooid, maar uiteindelijk boeit het ook niet echt, want je wordt wel meegesleept in de graatmagere plot. Statham doet wat hij goed kan, namelijk zwoel voor zich uit staren en een paar mensen meppen verkopen. Wu Jing is een leuke toevoeging aan het verhaal en geniet van zijn rol. Het blijft enkel raar dat er in de eerste helft van de film eigenlijk niet echt een meg is. Toch iets dat je zou verwachten, als er in de titel duidelijk ‘meg’ staat. In plaats daarvan zien we enkele gevechtsscènes met rare fictieve prehistorische wezens en de usual bad guys die niet kunnen mikken. De effectieve haaienscènes zijn dan weer over het algemeen leuk. De CGI is verrassend aangenaam en met momenten mooi. Gemiste kans om niet meer te doen met de reuzenoctopus. Het is best dat deze films voor een tijdje ronddobberen in de oceaan, tot iemand met meer verfrissende ideeën ze opvist.
Nick Majchrowicz
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 3 augustus 2023