Oma en Chris & de rode auto (2019)

Recensie Oma en Chris & de rode auto CinemagazineRegie: Ingrid Kamerling | 66 minuten | documentaire

Zou Ingrid Kamerling bewust gekozen hebben voor zo’n titel als ‘Oma en Chris & de rode auto’? Het doet namelijk eerder denken aan de verfilming van een kinderboek dan aan een documentaire over een 94-jarige bejaarde en haar mantelzorger. Vast wel, want zowel de bejaarde als de mantelzorger, haar 30-jarige kleinzoon (en neef van Kamerling) Chris, hebben ondanks hun levenservaring nog hun kinderlijke onschuld niet verloren.

Het is prettig vertoeven in hun gezelschap. Kamerlings oma is slecht ter been, wandelt ieniemieniestukjes met een rollator, maar houdt wel van een borreltje én van films. Samen kijken ze graag naar ‘Intouchables’ bijvoorbeeld. Ondanks haar pijn dient ze Chris regelmatig op grappige wijze van repliek, bijvoorbeeld als hij de lucht vervuilt met zijn sigarettenrook. Chris daarentegen pakt zijn oma – met wie hij al jaren een goede band heeft, getuige de vele video-opnames die er van hen gedurende zijn leven zijn gemaakt – ook niet bepaald met fluwelen handschoentjes aan. Maar natuurlijk staat hij voor haar klaar als het nodig is.

Bij aanvang van de documentaire heeft Chris een verrassing voor zijn (Duitssprekende) oma (die hij steevast Hildegard noemt, of verbasteringen daarvan). Hij heeft samen met de filmmaakster geregeld dat ze voor een korte vakantie naar het Müllertal in Luxemburg gaan, in de rode auto die hij van opa Otto kreeg op zijn sterfbed. Hij moest Otto beloven dat hij Hildegard nog een paar fijne jaren zou geven en die belofte is Chris niet vergeten.

We volgen het duo naar Luxemburg, waar ze intrek nemen in een huisje met een hilarisch slecht luisterende hospita. Hoogtepunten zijn een kopje koffie drinken op een terras en aardbeientaart eten in de auto. Oh, en de lichtjes die ’s avonds aangaan, die zijn ook mooi. Een vakantie waar veel mensen hun neus voor zouden ophalen, maar als je zoals Hildegard alles al mee hebt gemaakt en veel lichamelijke beperkingen hebt, is het te begrijpen dat ze volop geniet.

En Chris is vertederend in al zijn bijzonderheden. Hij is als kind gediagnosticeerd met autisme, maar is het daar zelf niet mee eens. Hij is (bijna) eindeloos geduldig en liefdevol naar Hildegard toe. Het filmpje dat hij maakt als hij achttien wordt, is zo ontroerend en puur, wat goed dat Kamerling beseft heeft dat ze hiermee goud in handen had.

‘Oma en Chris & de rode auto’ is een warme, ontroerende documentaire, over een familie zoals er zoveel van zijn, maar tegelijkertijd uniek. Mooi hart onder de riem voor de vele mantelzorgers die ons land rijk is. Jullie doen geweldig werk, net als Chris.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 5 december 2019