One Perfect Day (2004)

Regie: Paul Currie | 106 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Dan Spielman, Leeanna Walsman, Nathan Philips, Abbie Cornish, Dawn Klingberg, Leigh Whannell, Frank Gallacher, Malcolm Robertson

‘Hou ondanks alle tegenslagen vast aan je dromen’ is een boodschap die we in honderden Amerikaanse films al voorgeschoteld hebben gekregen. Ook ‘One Perfect Day’ probeert jongeren met deze hoopvolle boodschap naar de bioscoopzaal te lokken. Gelukkig heeft de Australische uitwerking van dit aloude thema een allesbehalve voorspelbare film opgeleverd.

‘One Perfect Day’ gaat vlot van start als we Tommy door het Londense stadsleven zien dwalen op zoek naar geluiden voor zijn Straat Opera. De scènes waarin Tommy zijn geluiden opneemt zijn mooi gemaakt en nemen de kijker mee in een andere wereld; bijvoorbeeld in de beat van een rijdende trein, het monotone lied van een zwerfster of het ritme van fladderende duiven. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op, maar halverwege is het tempo van de film er een beetje uit en is niet duidelijk waar het verhaal naartoe gaat. Gelukkig komt langzaam de vaart er weer in en valt alles uiteindelijk op zijn plaats.

Na de dood van zijn zus gaat Tommy op onderzoek uit in het nachtleven van Melbourne en ziet welk effect de DJ en zijn muziek hebben op het dansende publiek. Hij besluit daarom om zelf een carrière als DJ te starten in plaats van zijn opleiding in Londen af te maken. Jammer dat de discotheken en dance feesten niet zo imposant en overweldigend overkomen als regisseur Currie het waarschijnlijk heeft bedoeld. Met de heftige muziek in zijn oren – en in die van het bioscooppubliek – baant Tommy zich verbaasd een weg door de plaatselijke housetempel Dance Zen Trance. De muziek is goed, alleen is de setting net niet spectaculair genoeg om echt indruk te maken.

Ondanks de minpuntjes is ‘One Perfect Day’ de moeite van het zien waard, omdat de film zich met kracht onderscheidt van de gemiddelde Amerikaanse film. Hoofdrolspelers Dan Spielman en Leeanna Walsman brengen de liefde tussen Tommy en Alysse zeer intens over, waardoor de film ook echt raakt. Tot slot is de film overgoten met tracks van onder ander Lamb, Paul van Dyk en Queens of the Stone Age, waarvan de aanstekelijke beats ervoor zorgen dat je zelf direct op een dansvloer zou willen staan. Vooral de spectaculaire slotscène in het Australische Vodafone Dome zorgt voor kippenvel. Juist vanwege de muziek is het een echte bioscoopfilm, want het moet vooral hard en rechtstreeks naar de buik.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 september 2004