Parque via (2008)

Regie: Enrique Rivero | 86 minuten | drama | Acteurs: Nolberto Coria, Nancy Orozco, Tesalia Huerta, Celina Altamirano, Oscar Daniel Cabrera, Ericka Castillo, José Luis Córdova, Liliana Judith Cortés, Gerardo Cuevas, Eduardo de la Vega, Susana Del Leon, Federico Flores, Guillermina Velasco, Lorena Vieyra

De buitenwereld, hoe gevaarlijk is die eigenlijk? Afgaand op de hysterische verhalen in de media, is het leven buiten de voordeur een hel op aarde. Kinderen vermoord, bejaarden verkracht, dieren doodgeknuppeld. Gelukkig biedt de suffe alledaagse werkelijkheid voldoende tegenwicht aan de angstmakerij van de media. Maar hoe zit het met iemand die nauwelijks buiten komt en zich dag na dag voedt met de horrorverhalen van journaal en kranten? Iemand als de trouwe klusjesman Beto, die zich jarenlang voor de wereld verschuilt in de leegstaande villa van zijn mevrouw?

Een antwoord op die vraag krijgen we in ‘Parque via’, het debuut van Mexicaan Enrique Rivero. We volgen Beto, die fluitend de dagelijkse klusjes doet, ‘s avonds de ellende van de televisie bekijkt en eens per week de prostituee Lupe laat komen.

Om mee te kunnen gaan in de belevingswereld van deze kluizenaar, zien we de eerste tien minuten van de film niets anders dan een eenzame man die wast en strijkt en poetst. Door de trage, stille en duistere beginminuten, begrijpen we Beto’s latere angst voor de snelheid, het licht en het kabaal van de grote stad.

Omdat de film nauwelijks dialoog heeft, vertellen de beelden het verhaal. Beto’s gebalde vuist, een knuffel van de vrouwelijke makelaar, de gearresteerde Lupe in een privécel. Pas na verloop van tijd krijgen die beelden een betekenis in het verhaal. En gebeurt er niets van betekenis, dan zijn er nog altijd de fraaie composities van villa en interieur.

Met die strakke visuals, het extreem lage tempo en het gebrek aan dialoog, weet de arthouseliefhebber in welke richting hij moet zoeken. ‘Parque via’ heeft een beetje weg van ‘Batalla en el cielo’ (Reygadas) en een heleboel van ‘Sangre’ (Escalante). Dat producente Paola Herrera betrokken was bij al die films zal geen toeval zijn.

De invloed van Reygadas en Escalante geldt helaas ook voor de keuze voor amateur-acteurs. De oude Nolberto Coria doet als Beto te hard zijn best: je ziet hem steeds bewust acteren. Hij stapt niet slaperig uit bed maar speelt dat hij slaperig uit bed stapt. En dat is een heel verschil.

Het is het enige minpuntje van een prima debuut. ‘Parque via’ verwerkt boeiende thema’s in een even boeiend verhaal. Niet voor niets een film die al flink in de prijzen is gevallen.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 november 2009