Pestkop (2017)
Regie: Sjoerd de Bont | 85 minuten | drama, thriller | Acteurs: Roan van Dam, Maaike Bakker, Tara Hetharia, Marleen Mathews, Ricardo Blei, Priscilla Knetemann, Sietske van der Bijl, Thomas Acda, Inge Ipenburg, Frits Sissing, Richard Spijkers, Pamela Teves, Koert-Jan de Bruijn, Sanne Gloria Verboom, Olivier Herter
Pesten is nooit een goed idee, dat weten we allemaal. Heb je het niet zelf meegemaakt, dan ken je ongetwijfeld boeken en films waarin de ontwrichtende werking van pesten wordt getoond. Zoals Margaret Atwood’s ‘Cat’s Eye’, een naargeestige roman over de traumatische invloed van pesten. Ook kennen we allemaal de hel die de jonge Carrie ondergaat in het gelijknamige boek van Stephen King. En wie het boek niet heeft gelezen kent vast de verfilming en zal nog wel eens grijnzen bij de gedachte aan Carrie’s wraak.
In de Nederlandse jeugdfilm ‘Pestkop’ ontmoeten we vier scholieren (Danny, Kimberly, Menno en Emma) die het leven zuur maken van hun lesbische klasgenote Suus. Omdat de school niet ingrijpt verandert het leven van Suus langzaam in een hel. Tot Danny op een dag met zijn vriendin Janneke het bos intrekt, voor een bezoekje aan een beroemde waarzegster. Zonder het te willen belandt Danny in een parallel horroruniversum waar ze wel raad weten met pestkoppen.
‘Pestkop’ is het geesteskind van Sjoerd de Bont, regisseur en scenarist van (voornamelijk) kortfilms. In ‘Pestkop’ hebben hij en medescenarist Jeroen van der Zee wat moeite om de juiste toon te vinden. Van der Zee verdient zijn boterham onder meer met scenario’s voor soapseries, en dat is hier goed te merken. Dialogen en acteren komen zo uit de soapfabriek, met platte personages die letterlijk uitkramen wat er maar in hun hoofd opkomt, die emoties uitspreken maar nooit voelbaar maken en die nooit de diepte ingaan. Voor het fantastische element in ‘Pestkop’ is dit ook niet nodig, maar de scènes op school komen op die manier nooit hard binnen.
De acteerprestaties houden ook niet over, waarbij het stoort dat de acteurs meestal jaren ouder zijn dan hun personage. Hierdoor lijken leraar en leerlingen ongeveer even oud. Bovendien overschrijdt ‘Pestkop’ soms de grens tussen jeugdig en kinderlijk. Zo zal de waarzegster in het bos meer aan basisschoolleerlingen appelleren dan aan de pubers waarop de film zich richt.
Over die minpunten komt de film nooit heen, toch is het niet alleen maar kommer en kwel. De originele structuur werkt prima, er zijn wat verrassingen in de plot en stiekem moesten we toch vaak lachen om opperrechter Manon. Maar wie echt iets indringends wil zien of lezen over pesten, keert zo snel mogelijk terug naar de eerste alinea. Dat intro schreven we niet voor niets.
Henny Wouters
Waardering: 2