Piper (2016)
Regie: Alan Barillaro | 6 minuten | animatie, korte film
Het zijn inmiddels kleine fenomenen geworden; de Pixar-shorts. De korte filmpjes die als voorafje bij een nieuwe lange animatiefilm gepresenteerd worden, doen eigenlijk zelden onder voor de ‘hoofdact’. Pixar geeft animatoren graag de ruimte om hun ideeën uit te werken. En aangezien de studio barst van het creatieve talent, levert die vrijheid vaak fraaie shorts op. Alan Barillaro is al jaren een gewaardeerde animator, die onder meer meewerkte aan ‘Monster’s Inc’ (2001), ‘Finding Nemo’ (2003), ‘The Incredibles’ (2004) en ‘Wall-E’ (2008). Tijdens zijn dagelijkse hardlooprondje op het strand nabij de Pixar Studios in Emeryville, California, liet hij zich inspireren door strandlopertjes. ,,Met honderden tegelijk zag ik de vogels wegvluchten van het water, om tussen de golven door weer terug te rennen om een hapje te halen”, vertelt de geboren Canadees. Hij zag er direct een film in en begon wat te experimenteren met computertechnieken. Zo creëerde hij Piper (naar het Engelse woord voor strandloper, sandpiper), een piepklein vogeltje dat de wereld om haar heen nog moet ontdekken. Hij maakte het beestje zo realistisch mogelijk. Het was voor Barillaro een uitdaging om een vogeltje dat er zo levensecht uitzag toch een persoonlijkheid mee te geven. ,,Het is altijd leuk om een voor ons vertrouwde wereld vanuit een compleet nieuw perspectief te laten zien. We zijn allemaal wel eens op het strand geweest, maar we zagen de zee nooit op slechts een paar centimeter van de grond. Dat kan voor een vogeltje behoorlijk angstaanjagend zijn.”
‘Piper’ (2016) is een technisch hoogstandje. Zelden zagen we een vogeltje zo levensecht met de computer getekend; niet alleen kun je haar veertjes tellen, ook elke zandkorrel is te onderscheiden. Barillaro is bijzonder minutieus te werk gegaan en het resultaat is indrukwekkend. Maar met alleen mooie plaatjes ben je er natuurlijk nog niet. Zonder ook maar één gesproken woord, wordt hier een universeel en hartverwarmend verhaaltje verteld. Piper heeft nog veel te leren. Ze ziet hoe de oudere vogels naar de zee rennen om eten te zoeken, en zorgen dat ze weer op tijd terug zijn, dus voordat de golven het strand bereiken. Maar Piper is doodsbang voor het water. Aanvankelijk durft ze niet naar de branding te gaan. Tot ze er uit wel heel verrassende hoek op gewezen wordt dat ze niet bang hoeft te zijn; een jonge heremietkreeft leert haar hoe ze om moet gaan met de golven. Barillaro vergelijkt het verhaaltje zelf graag met kinderen in een speeltuin: ,,Je gaat een keer onderuit en voelt je zo klein worden. Totdat je om je heen kijkt en een kind dat zelfs nog kleiner is dan jij zich de rug ziet rechten en hetgeen waar jij zo mee worstelde onder de knie ziet krijgen. Daar leer jij op je eigen manier ook weer van. En dat is precies de ervaring die Piper hier heeft.” Herkenning alom, want we hebben allemaal wel eens de hulp van een ander nodig gehad om ons iets eigen te maken. In ‘Piper’ gebeurt dit met een prachtige, aanstekelijke onschuld die ervoor zorgt dat je de complete zes minuten die dit filmpje duurt met een glimlach van oor tot oor tot je neemt.
Naast een lust voor het oog en een hartverwarmende ervaring is ‘Piper’ ook een weldaad voor het oor, dankzij een fijne soundtrack van niemand minder dan Adrian Belew, de gitarist die we kennen als lid van King Crimson en van zijn samenwerkingen met onder anderen Frank Zappa, David Bowie en Talking Heads. De muziek is de kers op de toch al erg smakelijke taart die ‘Piper’ is. Het filmpje van Alan Barillaro is te zien als voorprogramma van Pixars nieuwe lange animatiefilm ‘Finding Dory’ (2016), maar overtreft deze op het gebied van originaliteit, creativiteit en impact.
Patricia Smagge
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 29 juni 2016
DVD- en blu-ray-release: 2 november 2016