Project Herbert (2024)

Recensie Project Herbert CinemagazineRegie: Barbara Bredero | 87 minuten | komedie, drama | Acteurs: Thomas Höppener, Celia van den Boogert, Faye Kimmijser, Harvey Elgood, Isabelle Kafando, Coen Bril, Yip Andjar, André Dongelmans, Nazmiye Oral, Nick Golterman, Soula Notos, Mei Ling Wan, Anke van ’t Hof, Conny Wilhelmus, Markoesa Hamer

‘Project Herbert’ is een vlotte telefilm in retrostijl. We zien bijvoorbeeld een titelrol in het lettertype van de blaxploitation movies uit dezelfde jaren zeventig – tevens gretig gekopieerd door Tarantino in zijn films.

Herbert (Höppener) is een brave ambtenaar en een nestblijver; zijn problemen worden vergroot door de overspannen huizenmarkt. De 40-jarige woont derhalve nog thuis. Moeder wil hem weg hebben, dus hospiteert hij in een studentenhuis.

Een variant op de types die in de studietijd van ondergetekende in de studentenflat bleven hangen, maar dit terzijde. Een eigentijdse variant zullen we maar zeggen. Ook zou je kunnen stellen dat Herbert iets wegheeft van Kees Momma, de uit een documentaire bekende autistische man.

Herbert wordt geaccepteerd in het studentenhuis, en is eerder een softie. Hij lijkt op het leeftijdsniveau van de studenten te zijn blijven hangen. En het huis is de spreekwoordelijke mix van de slecht gitaarspelende blower, het studiehoofd, het kakkermeisje en een volumineuze Antilliaanse.

Dat klopt allemaal wel, dus je verwachting als kijker wordt opgevoerd. Met dit principe kun je ook wel iets als filmmaker. Herbert blijft natuurlijk een vreemde eend in de bijt, zoals hij in de studentenkeuken klusprogramma’s zit te kijken.

We verwachten romantic interest, bijvoorbeeld tussen Herbert en de nette, niet onknappe Joy (Kimmijser). Ook komt Herbert nog weleens thuis bij moeder, met tragikomische verwikkelingen als een ander slot op de deur; vervolgens zet hij de vuilnisbak maar aan de straat zoals voorheen.

Herbert is wel erg suf, met zijn walkman uit de vorige eeuw, maar aardig. En tussen de schuivende panelen van de studententijd is veel niet onmogelijk. Zo doet Herbert schoorvoetend mee met huisfeesten, in zijn zandkleurige, skaileren jasje.

Absurdistische scènes passen wel bij de studentensfeer. ’s Ochtends zit het nette meisje met een kater aan de keukentafel, terwijl Herbert binnenkomt met een koffiepot gevuld met water en een goudvis. Die heeft hij uit het aquarium gevist.

De vlotheid van de film voorkomt ook mogelijke diepgang, een gesprek over existentiële eenzaamheid of zo. Want diep in het hart zijn studenten, in half gekozen vrijheid, het gebrek aan binding aan het wegfeesten. Maar het is tijdelijk, weet iedereen die het heeft meegemaakt.

Geloofwaardig blijft ‘Project Herbert’, door de prettige enscenering en de vertolking van Höppener, die Herberts introverte karakter goed weet te vangen. Een suffe kerel in een charmante film, die de Hollandse ironie van ‘Schatjes’ en ‘Flodder’ een beetje doet herleven.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Nederlands Film Festival 2024
TV-uitzending: 8 februari 2025