Samen op het eiland Zeekraai – Tjorven, Båtsman och Moses (1964)

Regie: Olle Hellbom | 88 minuten | familie | Acteurs: Torsten Lilliecrona, Louise Edlind, Björn Söderbäck, Urban Strand, Stephen Lindholm, Bengt Eklund, Eva Stiberg, Lillemor Österlund, Bitte Ulvskog, Maria Johansson, Siegfried Fischer, Kristina Jämtmark, Torsten Wahlund, Manne Grünberger

De Zweedse schrijfster Astrid Lindgren deed altijd lacherig als men een diepere betekenis aan haar boeken wilde geven. Ze wilde niets meer dan het schrijven van verhalen voor kinderen op het niveau van hun belevingswereld. Van pretentieusheid hield de grande dame van de jeugdliteratuur niet. Dit heeft regisseur Olle Hellbom, die veel van haar boeken vertaalde naar het witte doek, goed begrepen. Hij weet de sfeer van Lindgrens werk dan ook prima over te brengen.

‘Samen op het eiland Zeekraai’ (‘Tjorven, Båtsman och Moses’) is gebaseerd op het boek “Vi på Saltkråkan”. Het boek kwam in hetzelfde jaar uit als de film en Astrid Lindgren schreef zelf het scenario. Zeekraai is een klein eiland voor de kust van Stockholm, waar een nogal onhandige vader Melker Melkerson met zijn vier kinderen een jaar lang vakantie komt vieren. Het eiland wordt niet alleen door toeristen bezocht; er zijn ook vaste bewoners, zoals Mops en haar ouders, die een levensmiddelenwinkel hebben en meneer Westerman, een wat zonderlinge oude vent. Mops beste vriendinnetje is de veel jongere Stina, die net tanden aan het wisselen is en dol is op sprookjes. Mops heeft ook een lieve Sint Bernardhond, Bootsman, maar wanneer meneer Westerman haar een zeehondje geeft, dat hij gevangen heeft, vergeet ze al gauw haar trouwe viervoeter aandacht te geven.

De kinderen doen er met zijn allen veel aan het zeehondje, dat Moses gedoopt wordt, zich thuis te laten voelen. Er wordt een vijver voor hem aangelegd, hij krijgt elke dag vis te eten, maar uiteraard hoort een zeehond niet als huisdier gehouden te worden. Daarnaast loopt nog de grappige verhaallijn van Peter, een jongen uit de stad, die door Mops en Stina aangezien wordt als prins. Op het moment dat zij een kikker kusten in de hoop dat hij in een prins zou veranderen, verscheen Peter namelijk in hun blikveld. Peter heeft een oogje op de negentienjarige beeldschone dochter van Melker, Malin Melkerson.

De film zit prima in elkaar en biedt een kleine anderhalf uur aan onschuldig vermaak. De manier waarop de kinderen meneer Westerman te slim af proberen te zijn is erg leuk. De beelden zijn fantastisch en het acteerwerk is over de gehele linie goed. Uiteraard is het verloop van de film – ook zonder voorkennis van het boek – redelijk voorspelbaar, maar voor de doelgroep zal dat geen belemmering vormen.

Monica Meijer