Scary Stories to Tell in the Dark (2019)

Recensie Scary Stories to Tell in the Dark CinemagazineRegie: André Øvredal | 108 minuten | horror | Acteurs: Zoe Margaret Colletti, Michael Garza, Gabriel Rush, Austin Abrams, Dean Norris, Gil Bellows, Austin Zajur, Natalie Ganzhorn, Lorraine Toussaint, Kathleen Pollard, Deborah Pollitt, Victoria Fodor, Marie Ward, Mark Steger, Javier Botet, Troy James, Kyle Labine, David Tompa, Karen Glave, Stephanie Belding

‘Scary Stories To Tell in the Dark’ is een verzameling losse vertellingen die door elkaar gehouden worden door een overkoepelend verhaal. Leuk, maar het gevaar van zo’n vertelstructuur is dat de afzonderlijke verhaaltjes niet allemaal even sterk of interessant zijn. In het geval van deze film is het grootste euvel dat de losse episodes vrijwel identiek zijn. Je kijkt in feite steeds naar een variatie op hetzelfde thema.

In ‘Scary Stories To Tell in the Dark’ draait het om Stella. Dit jonge meisje – en haar vader – wordt nog steeds gekweld door de verdwijning van haar moeder op Halloween. Deze feestdag heeft dan ook niets vrolijks of feestelijks voor haar in petto. Na een avondje mokken, besluit Stella er toch op uit te gaan en met haar twee vrienden wraak te nemen op de lokale pestkop. Deze ‘grap’ – een zak uit de toiletpot verzamelde fecaliën naar iemand gooien is niet echt een daad die getuigt van humor – valt niet in de smaak en al snel zit de pestkop achter het trio aan. Terwijl deze tieners zich verschuilen in het huis van een lokale legende – een geest van een getormenteerde dame – roepen ze een hoop ellende over zich heen. Ze vinden een boek dat door de geestverschijning geschreven zou zijn. Al snel blijkt dat dit boek nogal interactief is en ook verhalen schrijft over Stella en haar vrienden. Verhalen die niet goed af lijken te lopen. Wat nu? Hoe stop je een boek dat zichzelf schrijft?

Je kunt een film als ‘Scary Stories To Tell in the Dark’ een beetje vergelijken met de cultfilm ‘The Gate’ uit de jaren 80. Ook die productie – waarin een stel kinderen een gat in de tuin groef en op een portaal van de hel stuitte – richtte zich op jongere kijkers. Griezelen voor pubers dus. Dat is allerminst denigrerend bedoeld trouwens. De cast bestaande uit voornamelijk jonge hoofdpersonen in combinatie met weinig bloed resulteert in een film die voor minder geoefende kijkers best spannend zal zijn, maar voor genre fans weinig verrassingen zal kennen.

Het ‘probleem’ van ‘Scary Stories To Tell in the Dark’ is dat de verhalen die aan bod komen, vrijwel identiek zijn. Persoon X wordt ineens achtervolgd door een monster/geest/demon en moet daaraan ontsnappen. Vrijwel alle vertellingen gaan over achtervolgingen en op den duur wordt het trucje nogal saai. Een ander punt waar deze film punten laat liggen, is op het vlak van special effects. De Computer Generated Images (CGI) vliegen je om de oren en komen – net als zowat elke film die met deze computerbeelden werkt – nogal verouderd over. Wat tijdens het maken ervan nog overtuigend en modern oogde, is tijdens de release van de film alweer hopeloos gedateerd. Jammer.

Wat rest is een aardig geacteerde griezelfilm die niet zoveel te vertellen heeft. ‘Scary Stories To Tell in the Dark’ mikt op jongeren en deze doelgroep zal deze film zeker smaken.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 augustus 2019
DVD- en blu-ray-release: 15 januari 2020