Rambo: Last Blood (2019)

Recensie Rambo: Last Blood CinemagazineRegie: Adrian Grunberg | 101 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Sylvester Stallone, Paz Vega, Sergio Peris-Mencheta, Adriana Barraza, Yvette Monreal, Genie Kim, Joaquín Cosio, Pascacio López, Óscar Jaenada, Alexander Dimitrov, Aaron Cohen, Nick Wittman, Jessica Madsen, Louis Mandylor, Owen Davis

Sinds ‘First Blood’ in 1982 op het witte doek verscheen, is het personage John Rambo een iconisch personage geworden. De getraumatiseerde Vietnam-veteraan – vertolkt door Sylvester Stallone – werd breed omarmd door het publiek en dat resulteerde in een zwik vervolgfilms die in feite niets met het bronmateriaal van doen hadden. De getormenteerde en psychisch labiele eenling veranderde al snel in een vrijwel onkwetsbaar eenmansleger. Na 37 jaar vond Stallone het wel welletjes en besloot hij voor de laatste keer in de huid van Rambo te kruipen. ‘Last Blood’ moet zijn zwanenzang worden (al zegt dat niet veel, aangezien de machtige dollar wel vaker roet in het eten gooit en voorstelde plannen in de ijskast kan zetten). Is dit een waardig eerbetoon of een onwaardige vertoning?

In het vijfde deel rond de ijzervreter lijkt Rambo dan eindelijk het geluk gevonden te hebben. De veteraan leeft samen met een vriendin en haar kleindochter op een ranch. Hoewel Rambo niet helemaal kan aarden in de burgermaatschappij lijkt hem dat best goed af te gaan op deze afgelegen ranch. Dat de oorlogen hun sporen hebben achtergelaten blijkt wel uit het feit dat de ex-soldaat voor de lol immense tunnels(!) graaft onder zijn woning. Als zijn pleegdochter besluit haar van haar vervreemde vader in Mexico op te zoeken, gaat het mis. Ze valt in de handen van meedogenloze mensensmokkelaars. Rambo besluit haar op te sporen en te redden. Deze reddingsmissie ontaardt in een bloedbad.

In 37 jaar tijd kan veel gebeuren. Rambo is bijvoorbeeld geen gespierde halfgod meer. Stallone heeft zich behoorlijk laten gaan (waarschijnlijk 37 kilo) en besloot wijselijk om zijn shirt maar aan te houden. De acteur is duidelijk veel te oud voor de rol en een titel als ‘Strambo’ was dan ook toepasselijker geweest. Erger is dat deze film niets te vertellen heeft. Dit deel is een fletse kopie van ‘Taken’, maar dan met een iconisch personage dat furore maakte in de eighties in de hoofdrol.

Hoewel er een hoop mis is met deze productie is ‘Last Blood’ verrassend ouderwets. De schurken zijn pijnlijk eendimensionaal en voldoen aan de stereotype rond Mexicanen. Slechte accenten, de betrokkenheid bij drugskartels, vieze steegjes, bendes en de flamboyante kleding: alle vooroordelen worden aangevinkt. De enige ‘goede’ Mexicaan is de “onafhankelijke journalist” (die dan weer een familielid aan een overdosis verloor doordat deze met het kartel werkte). Mexico staat er niet goed op in deze film. Een ander onderdeel waarin regisseur Adrian Grunberg zich niet inhoudt, is met het tonen van geweld. De finale is eerder te vergelijken met een episode uit de ‘Saw’ franchise dan met een standaard Hollywood-actiespektakel. Hoofden waren weggevaagd door een shotgun, waarna de overgebleven stomp ook nog eens op een schot hagel getrakteerd wordt. ‘Kijk mij eens goor zijn!’ schreeuwt de film. Grunberg doet overdreven hard zijn best om zijn publiek te shockeren met gewelddadige scènes. Doordat deze geweldsexplosies zo over-de-top zijn is de film bijna komisch te noemen.

De aanloop naar het grotesque einde dat zich het beste laat omschrijven als een combinatie tussen ‘Home Alone’ en ‘Saw’ laat lang op zich wachten. Te lang. De introductie van Rambo’s familiesituatie is saai en vlak. De kans dat je je gaat hechten aan de pleegdochter en haar moeder is nihil. ‘Rambo: Last Blood’ is eigenlijk een nogal kinderachtige film die heel stoer wil zijn, maar dat zo knullig doet dat het bijna schattig te noemen is. Rambo is niet meer de coole killer van vroeger, maar die onbedoeld grappige oom met bierbuik die zijn verhalen uit zijn leger-periode opdist. Vermakelijk voor eventjes, maar hoog tijd om van een welverdiend pensioen te genieten. Het is je gegund Stallone!

Frank v.d. Ven

Waardering: 2

Bioscooprelease: 19 september 2019
DVD- en blu-ray-release: 24 januari 2020