Sister of Mine – Moja siostra (2023)

Recensie Sister of Mine CinemagazineRegie: Mariusz Rusiński | 30 minuten | documentaire, korte film

De zeventienjarige drugsverslaafde Zuzia test positief op benzodiazepine. In de keuken, bij haar moeder, die zojuist haar urine op “benzo” heeft gecontroleerd. Haar vader, die net op dat moment thuiskomt, dreigt direct een afkickkliniek te gaan zoeken. Zuzia zelf reageert vooral defensief en ontkennend. De eerste minuten van ‘Sister of Mine’ (2023) laten er geen twijfel over bestaan: de sfeer in huize Rusiński is flink verziekt.

De Poolse regisseur Mariusz Rusiński maakte een dertig minuten durende documentaire rondom zijn zusje Zuzia, waarbij hij zich eerst afstandelijk opstelt. Als een gluurder observeert hij zijn ouders, die elkaar verwijten maken over de opvoeding van hun dochter. Met zijn camera bespiedt hij ook Zuzia, die buiten stiekem met een vriendin belt en tips geeft voor het innemen van ‘Tramal’. Niet pas om acht uur ’s avonds, adviseert ze, want “je gaat knock-out”.

Gaandeweg het verhaal participeert de regisseur zelf steeds meer in het verhaal. Bijvoorbeeld als hij (buiten beeld) in gesprek is met zijn wanhopige moeder. Lurkend aan een e-sigaret geeft ze toe soms jaloers te zijn op mensen zonder kinderen, want “die slapen tenminste rustig”. Of later, als hij (in beeld) in een gezinstherapeutische sessie zit en samen met zijn ouders een tirade van Zuzia moet aanhoren.

Het is een mooi, indringend portret van Zuzia, die opvallend welbespraakt is voor een zeventienjarige, en steeds met scherpe analyses en reflecties komt. Maar vooral het perspectief van de ouders is interessant. Welk aandeel hebben zij in de situatie van hun dochter en hoe gaan ze daarmee om? Het wekt dan ook geen verbazing dat ‘Sister of Mine’ op het IDFA werd bekroond met een prijs voor de beste jeugddocumentaire (13 jaar en ouder).

In de documentaire ‘Sister of Mine’ volgt regisseur Mariusz Rusiński zijn verslaafde zusje. De intelligente Zuzia confronteert ieder gezinslid met zijn of haar aandeel in de situatie. De regisseur gaat eerst observerend te werk, maar pakt dan steeds meer de rol van participant, wat een interessante dynamiek toevoegt aan het verhaal. Al met al is het een pijnlijke blootstelling, die levendig in beeld is gebracht.

Ester Šorm

Waardering: 4

Speciale vertoning: IDFA 2023
Bioscooprelease: 18 januari 2024 (The Best of IDFA on Tour 2024)