Small Town Murder Songs (2010)
Regie: Ed Gass-Donnelly | 75 minuten | thriller, misdaad | Acteurs: Peter Stormare, Aaron Poole, Martha Plimpton, Jill Hennessy, Vladimir Bondarenko, Stephen Eric McIntyre, Ari Cohen, Trent McMullen, Erin Brandenburg, Kat Germain, Jessica Clement, Andrew Penner, Alan Penner, John Penner, Herm Dick, Alexandria Benoit, Mark Snowdon, Timm Zemanek, Jackie Burroughs, Ann Holloway, Stuart Hughes, Alyssa Mariano, Heather Allin, John Stead, Sean Eaton, Colin Burrowes
‘Small Town Murder Songs’ begint klassiek, bijna als ‘Twin Peaks’, David Lynch’ vermaarde televisieserie van begin jaren 90: we zitten in een klein plaatsje in Canada met een weids landschap, waar een dode jonge vrouw wordt gevonden. Het dorpje is uiteraard in rep en roer, en politieagent ter plaatse Walter (Peter Stormare, bekend van ‘Fargo’) mag op onderzoek uit.
Walter is zelf echter geen heilig boontje. Op het eerste gezicht is hij een voorbeeldige en godsvruchtige familieman, maar je proeft al snel dat er meer speelt onder dat stoïcijnse, besnorde gelaat. Hij bezoekt de kerk met een fanatisme dat je vooral bij bekeerlingen ziet, en krijgt bezorgde opmerkingen toegeworpen tijdens biechtsessies. En dan zijn er ook nog er fricties blijven te zijn tussen hem en Steve (Stephen Eric McIntyre), de louche onruststoker binnen de mennonietengemeenschap – en ook nog eens de huidige partner van Rita (Jill Hennessy), waar Walter weer een verleden mee heeft. Walters huidige partner is er niet gerust op, ook niet als al snel een provinciale, meer gezaghebbende agent arriveert om het onderzoek naar het voor dit gebied zeldzame misdrijf in goede banen te leiden. Inderdaad, nog een overeenkomst met ‘Twin Peaks’.
Naast dit schematische plot is er veel ruimte voor het spirituele. Zo stop regisseur Ed Gass-Donnelly er af en toe een Bijbelcitaat als motto in beeld, maar het is de muziek in de film die je zo naar de keel grijpt dat het een eigen recensie verdient. Het werk van de Canadese band Bruce Peninsula is als een kruising tussen een kerkkoor, het commentaar leverende koor bij een Griekse tragedie en contemporaine rockband, en elk gebruik ervan doet je de ogen en oren opensperren, iets verder naar voren zitten en je film net iets meer in je opnemen.
De fenomenale muziek draagt de film, maar dreigt de andere aanwezige elementen bij vlagen te degraderen tot opvulling tussen de muzikale oprispingen. Dit gevoel bekruipt je steeds meer naarmate de film vordert. De aankleding van de film doet hopen op iets lyrisch, mysterieus en onnavolgbaars, maar op een onvolledig uitgewerkte karakterstudie van het donkere verleden van Walter na blijkt het plot van de film steeds conventioneler en voorspelbaarder voort te drijven; de film wordt meer ‘Law & Order’ dan David Lynch. De moord is uiteindelijk ook verbazingwekkend makkelijk opgelost. Tegelijkertijd wordt dat gebruik van die muziek, de krenten in de pap, ook steeds minder – of lijken de stille tussenstukken simpelweg steeds langer. De prima acteerprestaties helpen hierbij, maar kunnen de film niet meer naar een hoger plan tillen.
Nu is er niets mis met een goede whodunnit, maar de combinatie van het lyrische begin en de steeds makkelijker uit te tekenen plot doet toch concluderen dat ‘Small Town Murder Songs’ zijn potentie niet helemaal waarmaakt, noch als grauwe politiefilm, noch als ongrijpbaar mysterie. Wat resteert is een redelijke karakterstudie die meer voor zijn soundtrack onthouden zal worden dan de film waarvoor deze bedoeld is.
David van Marlen
Waardering: 3
Bioscooprelease: 22 september 2011
DVD-release: 20 februari 2012