Bunny Drop – Usagi doroppu (2011)

Regie: Hiroyuki Tanaka | 113 minuten | komedie | Acteurs: Ken’ichi Matsuyama, Karina, Mana Ashida, Chizuru Ikewaki, Jun Fubuki, Ryô Kimura, Baijaku Nakamura, Mayu Kitaki

Tijdens de begrafenis van Daikichi’s grootvader dwaalt er een stil en verlegen meisje rond bij de opgebaarde. Wanneer aan het licht komt dat zij een onwettig kind van de overledene is, en de moeder onbekend is, weet de familie niet hoe ze dit moeten oplossen. Totdat daar opeens Daikichi (Ken’ichi Matsuyama) zich vanuit het niets opwerpt als tijdelijke pleegvader van het meisje Rin.

Hoewel er al snel van een zeer hechte band sprake is, merkt Daikichi wel dat hij zijn dagelijkse leven niet meer op zelfde voet kan vervolgen. Met zijn impulsief gemaakt keuze om Rin op te voeden slaat zijn leven een compleet andere weg moet in. Hij besluit dan ook om demotie op zijn werk te vragen om zo meer aandacht aan Rin te kunnen besteden. Kan deze jonge, vrijgezelle en onervaren Daikichi het onzekere meisje Rin geven wat ze zoekt?

Het onderwerp van ‘Bunny Drop’ mag dan enigszins aan een voorspelbare uitwerking van de film doen denken, het uiteindelijke resultaat van regisseur Hiroyuki Tanaka (‘Blessing Bell’, ‘Dead Run’) is fris met een flinke dosis subtiele humor en kent een ultiem feelgood gevoel.

Het samenspel tussen Rin en Daikichi is hier voor het overgrote deel verantwoordelijk voor. Acteur Ken‘ichi Matsuyama lijkt met zijn rol in ‘Norwegian Wood’ definitief doorgebroken en zet in ‘Bunny Drop’ wederom een erg prettig karakter neer.

Verfrissend zijn ook de intermezzo’s die volgen wanneer Daikichi naar een foto van zijn favoriete model in een modeblad staart. Zijn dromen komen voor een moment tot leven en deze scènes krijgen extra kracht door de ondersteuning van het fantastisch gekozen nummer ‘Die Konkurrenz’ van de Duitse hitformatie Wir Sind Helden.

Niet alleen is ‘Bunny Drop’ een zeer prettige kijkervaring, maar ook worden er enkele interessante maatschappelijke thema’s naar voren geschoven. Onder meer de positie van het kind in een zoektocht van de ouderlijke carrières wordt indrukwekkend in beeld gebracht. Langzamerhand lijkt namelijk zelfs in Japan begrepen te worden dat er meer is dan werk alleen op de wereld, dat er misschien wel eens een stapje terug op de ladder gedaan moet om ook een ouder te kunnen zijn voor je kind. Het knappe hiervan is dat dit thema fantastisch wordt uitgewerkt maar helemaal niet propagandistisch aanvoelt en dus ook niet stuitend overkomt.

Tja, en op andere momenten is de film weer zo über Japans dat je er alleen maar om kan lachen en het erg duidelijk is dat het in feite om een mangabewerking (van Unita Yumi) gaat. Stoere mannen die discussiëren over wie nu eigenlijk het schattigste kindje heeft, de wonderbaarlijke ontmoetingen tussen Daikichi en zijn droomvrouw en het iets te dik aangezette drama maken een waar Japans kijkfeest van de film waar geen hart tegen bestand kan zijn.

Al met al is ‘Bunny Drop’ een heerlijke film om lekker van te genieten. Op bepaalde momenten wordt ‘Bunny Drop’ misschien te melodramatisch maar de film heeft het hart op de juiste plaats en is een must-see voor alle feelgoodfilm fans.

Meinte van Egmond