Suck (2009)
Regie: Rob Stefaniuk | 90 minuten | horror, komedie | Acteurs: Rob Stefaniuk, Jessica Paré, Dave Foley, Moby, Iggy Pop, Henry Rollins, Alex Lifeson, Dimitri Coats, Alice Cooper, Malcolm McDowell
Dat het leven van een rockband niet altijd over rozen gaat, wordt al snel duidelijk in ‘Suck’, een zwarte komedie met een horrortintje. Het gaat de band The Winners namelijk niet bepaald voor de wind: hun bloedeloze optredens worden maar lauw ontvangen en als hun manager het ook voor gezien houdt, moeten de bandleden de waarheid toch onder ogen zien: “We suck.” Bassiste Jennifer (Jessica Paré) heeft na de ellende wel zin in een verzetje en gaat de bloemetjes buiten zetten met een – voorzichtig geformuleerd – als goth uitziend persoon. Dat deze Queeny een voorliefde heeft voor het warme vocht dat doorgaans door de aderen stroomt van aardbewoners én een hekel heeft aan daglicht is geen verrassing, noch komt het als donderslag bij heldere hemel dat Jennifer de dag erna een flinke transformatie heeft ondergaan. Haar collega’s hebben echter niet door wat de oorzaak is, maar zijn alleen maar blij met de gevolgen: dankzij Jennifers nieuwe status als vampier is hun aantrekkingskracht op het podium met punten gestegen: “We rock!” Hun tournee gaat voorspoedig en er hangt zelfs al een platencontract in de lucht. Maar ondertussen heeft Jennifer wel steeds honger…
‘Suck’ is op plotniveau weinig origineel. Wel is de uitwerking best aardig gedaan: de acteurs weten dondersgoed in wat voor een productie ze zitten en acteren daar dan ook naar. Het werkt gewoon. Dat de film net boven de middenmoot uitsteekt is te danken aan de cameo’s van bekende rocksterren zoals Moby, Henry Rollins, Iggy Pop, Alice Cooper en een wel erg korte cameo van Alex Lifeson van Rush als douanebeambte. Feest van herkenning voor de muziekliefhebber. Daarnaast speelt Malcolm McDowell een aardige rol als vampierenjager Eddie Van Helsing (snap je ‘m?) En ook grappig zijn de (spaarzame) eerbetonen aan rockalbums die op inventieve wijze verwerkt zitten in de film, daar hadden er wel meer van in mogen zitten. Het is alleen jammer dat de humoristische scènes (die met het rietje is hilarisch!) te ver uit elkaar liggen en voor horrorjunkies is het allemaal te braaf.
Een cultklassiekerstatus is waarschijnlijk waar regisseur Rob Stefaniuk op mikte, maar dat is toch echt te hoog gegrepen. Maar liefhebbers van het horrorkomediegenre kunnen hier toch best lol aan beleven.
Monica Meijer