Taiki (2019)

Recensie Taiki CinemagazineRegie: Mirjam de With | 85 minuten | drama, familie | Acteurs: Pepijn van der Sman, Jennifer Hoffman, Tibor Lukács, Linde van der Storm, Aus Greidanus, Camilla Larsson, Nadja Christiansson, Raymi Sambo, Peter Stefansson, Elina Du Rietz, Tamara Schoppert, Yaser Wasifi, Pia Jonsson, Evan am Zoll, Jimmy Nyqvist, Katey Van Hagia Sophia, Nicklas Astfors

Welke jonge ouder heeft nou niet soms de neiging zijn kind achter het behang te plakken? Het is ook niet niks om het gezinsleven te combineren met een drukke baan, het huishouden, het wekelijkse uurtje sporten en de broodnodige sociale contacten. Vraag het maar aan Linda (Jennifer Hoffman) en Chiel (Tibor Lukács) Vollenberg, ouders van de negenjarige Bruno (Pepijn van der Sman) en de zesjarige Frankie (Linde van der Storm). Ze besluiten de drukte van alledag te ontvluchten door op een welverdiende vakantie – zonder suiker en zonder schermpjes! – naar Zweden te gaan. Maar eenmaal in het hoge noorden schieten ze niet direct in de ontspanmodus; sterker nog: de stress van Linda en Chiel loopt torenhoog op als hun zoon, door hun toedoen, spoorloos verdwijnt. In de Telefilm ‘Taiki’ (2019), geregisseerd door Mirjam de With (‘Get Lost’, 2018) naar een scenario van Karin van der Meer (bekend van series als ‘Rozengeur en wodka lime’ en ‘Nieuwe buren’) wordt de mystiek van Scandinavië knap verweven met de Hollandse nuchterheid, met als resultaat een avontuurlijke familiefilm die misschien niet echt verrast maar wel de juiste snaar raakt dankzij de herkenbaarheid, humor, levensechte personages en het spectaculaire Zweedse landschap.

Bruno heeft totaal geen zin om met zijn ouders en zusje op vakantie naar Zweden te gaan. Hij blijft liever thuis, om met zijn digitale alter ego Taiki te gamen. Dus terwijl zijn vader last minute nog even een cursusje Zweeds volgt en zijn moeder de spullen pakt en er nauw op toeziet dat het thuis goed wordt achtergelaten, zit Bruno in zijn ondergoed achter de computer. Maar hij moet er toch echt aan geloven en niet veel later zitten het gezin Vollenberg in de auto op weg naar Zweden. Moeder Linda ziet de trip als een digitale detox; de mobieltjes zijn weliswaar mee maar de laders niet en zodra de batterij leeg is, is ie leeg. Of dat nou zo verstandig is…? Onderweg begint het gekibbel al: de ouderwetse papieren kaart blijkt niet zo makkelijk te lezen als gedacht en de auto vertoont ook nog eens kuren. Bruno en Frankie zitten te klieren achterin, wat de sfeer in de auto er niet beter op maakt. Midden op een desolate Zweedse bosweg wordt het Chiel te veel: hij stopt de wagen en zet Bruno uit de auto. Als geintje, of om een statement te maken; als het joch maar een lesje leert. Maar Bruno besluit zijn ouders terug te pakken door het bos in te duiken; laat ze maar even zweten. Maar Linda en Chiel kunnen hun zoon niet meer vinden en zijn gedwongen met de bewoners van een nabijgelegen dorp een zoekactie op touw te zetten. Bruno drijft steeds dieper het bos in, op de vlucht voor een wolf die hem in de gaten houdt. Zullen de gezinsleden ooit nog herenigd worden?

‘Taiki’ is niet alleen een avonturenfilm voor de jeugd, maar biedt ook volwassenen genoeg stof tot nadenken én vermaak. Het gekissebis tussen de ouders, het vingerwijzen naar elkaar zodra de rampspoed toeslaat, het leugentje om bestwil van moeder Linda uit vrees dat de lokale bevolking hen niet wil helpen hun zoon te zoeken als ze weten dat de ouders hem de auto uit hebben gezet. Moeder Linda is een schoolvoorbeeld hippe moeder: perfectionistisch, vooral bezig met wat de buitenwereld vindt. Dat tijdelijke ‘ontpluggen’ is natuurlijk ook een knipoog naar de huidige modetrend om geforceerd te minderen met smartphones en andere schermen. De tragedie, het schuldgevoel en bijbehorende wanhoop drijft Chiel en Linda aanvankelijk verder uit elkaar, als de verwijten over en weer vliegen. Later drijft het ze juist dichter naar elkaar toe.: ze beseffen dat ze elkaar heel hard nodig hebben om dit te doorstaan. Heel even dreigt een oversentimenteel slot, maar de Hollandse nuchterheid steekt gelukkig net op tijd de kop op om de balans weer recht te trekken. Het acteerwerk is prima, maar de grote sterren van deze Telefilm zijn wolfshond Katey en de Zweedse natuur, die beide even enigmatisch blijken te zijn. De idylle van de natuur – rust, vrede, aandacht voor het hier en nu waar met name moeder zo naar snakt – blijkt twee gezichten te hebben. Het is toch wel even behelpen voor het moderne gezin anno 2019 als we echt op een afgelegen plek zitten en we onze mobiele telefoon tijdelijk hebben afgezworen. Maar och, wat is die natuur oogverblindend mooi! De grote vraag voor Chiel en Linda is: zie je dat wel als je zo koortsachtig bezig bent te ontstressen en detoxen?

‘Taiki’ is niet alleen een lust voor het oog, met zijn schitterende beelden van de eindeloze Zweedse wouden, meren, flora en fauna; de film zet (jonge) ouders bovendien een spiegel voor. Maar onder dat moderne jasje van digitaal detoxen en online gaming schuilt een klassieke avonturenfilm over de bijzondere vriendschap tussen een jongen en een wolf. Het verhaal verloopt enigszins voorspelbaar, maar het is de makers vergeven: ‘Taiki’ is een fijne, spannende en zeer herkenbare avonturenfilm. Vermaak voor het hele gezin!

Patricia Smagge

Waardering: 3.5