The Client (1994)
Regie: Joel Schumacher | 119 minuten | drama, thriller | Acteurs: Susan Sarandon, Tommy Lee Jones, Mary-Louise Parker, Anthony LaPaglia, J.T. Walsh, Anthony Edwards, Brad Renfro, Will Patton, Bradley Whitford, Anthony Heald, Kim Coates, Kimberly Scott, David Speck, William H. Macy, Ossie Davis, Walter Olkewicz
Mark en zijn broertje Ricky behoren met hun moeder Dianne (Mary-Louise Parker) tot de sociale klasse van ‘white trash’. Dianne moet keihard werken om het hoofd boven water te houden en Mark en Ricky gaan daarom vaak hun eigen gang. Als de broertjes stiekem sigaretten roken in het bos bij hun trailer park komt er een auto aanrijden. Een dikke man stapt uit en treft voorbereidingen om zelfmoord te plegen. Tot twee keer toe trekt Mark ongezien de slang uit de uitlaatpijp die via het raam voor de verstikkingsdood moet zorgen, maar de derde keer grijpt de man Mark vast en sleurt hem de auto in. Hij vertelt hem waarom hij zelfmoord gaat plegen en dat Mark maar samen met hem moet sterven. Mark weet echter te ontsnappen, maar kan niet verhinderen dat de man zichzelf doodschiet.
Mark belt de politie en krijgt vanaf dat moment alleen maar te maken met mensen die wat van hem willen, goedschiks, maar vooral kwaadschiks. Daarbij is zijn broertje Ricky dusdanig getraumatiseerd door de gebeurtenissen dat hij niet meer reageert op de buitenwereld en in het ziekenhuis moet worden opgenomen. Moeder Dianne moet bij haar zoontje blijven van de behandelend arts en raakt hierdoor haar slecht betaalde, maar onmisbare baantje kwijt. De enige die Mark en zijn familie oprecht lijkt te willen helpen in de strijd tegen huurmoordenaars en de dubieus opererende federale aanklager Roy Foltrigg is advocate Reggie Love (Susan Sarandon), maar als blijkt dat ze net als Marks vader een alcohol probleem heeft gehad, wil Mark niets meer van haar weten.
‘The Client’ volgt heel trouw het gelijknamige boek van bestseller auteur John Grisham en net zoals het boek onderhoudend is, is de film dat ook. Geen psychologische diepgang of andere flauwekul, gewoon een plotwending op zijn tijd of een onverwachtse zet van een van de partijen en je laat je lekker meevoeren naar een volgend spannend of grappig moment. Er zijn voldoende bad guys om het interessant te maken en ook voldoende humor. De gevoelige momenten zijn niet diepgaand, zodat bovenmatig inleven in de zieleroerselen van de personages niet nodig is. Je gaat even volledig op in het verhaal om het daarna zonder enig schuldgevoel weer te vergeten.
Het acteerwerk sluit hierbij aan. Tommy Lee Jones is erg geestig als de mediageile, vlotgebekte federale aanklager die alles doet om zijn politieke carrière het liefst zo sensationeel mogelijk te bevorderen, maar weet dit gewetenloze sujet zowaar nog iets sympathieks mee te geven. Susan Sarandon is prima als de door het leven verslagen advocate die door het vuur gaat voor haar cliënt, Brad Renfro is qua fysiek en door zijn levensechte acteerwerk erg goed als de brutale maar ook aandoenlijke Mark en Anthony LaPaglia is als ‘Barry The Blade’ net op het randje van kitsch met zijn kleding, kapsel en idiote maniertjes. Leuke film.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 18 augustus 1994