The Djinn (2021)

Regie: David Charbonier, Justin Powell | 82 minuten | horror, thriller | Acteurs: Ezra Dewey, Rob Brownstein, Tevy Poe, John Erickson, Donald Pitts, Jilbert Daniel, Omaryus Luckett, Collin Joe, Isaiah Dell

Djinns zijn wezens uit de Arabische mythologische traditie. Ze komen veelvuldig voor in de Koran en andere geschriften uit de islamitische wereld. Djinns worden meestal voorgesteld als onzichtbare en bovennatuurlijke wezens die bezit nemen van mensen en slachtoffers kunnen ontdoen van hun vrije wil. In de populaire cultuur zijn ze vooral bekend geworden door hun vermogen om wensen te vervullen. Denk bijvoorbeeld aan de olijke geest uit de lamp in ‘Aladdin’ of de door Barbara Eden vertolkte blonde schone uit ‘I Dream of Jeannie’. In een film als ‘Wishmaster’ zien we daarentegen een extreem duistere en kwaadaardige djinn, een wezen dat er een sardonisch genoegen in schept om wensen zo te verdraaien dat ze kwalijke gevolgen hebben voor degene die ze uitspreekt. Zo verandert de djinn een vrouw die eeuwige schoonheid wenst in een mannequin en laat hij iemand die ‘even wil ontsnappen aan zijn saaie en alledaagse leven’ een gruwelijke verdrinkingsdood sterven.

Het schepsel in ‘The Djinn’ is er ook een van het onplezierige soort. De film draait vooral om Dylan, een jongen zonder spraakvermogen die met zijn vader een nieuwe woning betrekt na de tragische zelfdoding van de moeder des huizes. Als Dylan de nieuwe woning verkent, vindt hij een exemplaar van ‘The Book of Shadows’, een lijvig naslagwerk waarin een spreuk staat die het mogelijk maakt om een djinn op te roepen. Dit magische wezen kan de grootste wens van de getormenteerde jongen in vervulling laten gaan: kunnen spreken. Als Dylan alleen thuis is (zijn vader is diskjockey en werkt vaak ’s nachts) en de djinn zich na het voltooien van een speciaal ritueel voor het eerst manifesteert, beseft de jongen dat hij wellicht een hoge prijs moet betalen voor zijn wens…

Filmtechnisch en budgettair is ‘The Djinn’ een exercitie in minimalisme. Er zijn maar enkele personages, de hoofdpersoon kan niet spreken en de hele film speelt zich af in hetzelfde kleine appartement. Dat zorgt dat voor een lekker claustrofobisch en naargeestig sfeertje. Je weet dat Dylan eigenlijk nergens naartoe kan en vraagt je continu af wat hij nu weer bedenkt om aan zijn griezelige kwelgeest te ontkomen. De djinn blijkt een entiteit te zijn die van gedaante kan veranderen, waardoor hij steeds de vorm aanneemt van een andere (overleden) persoon. Als het wezen verschijnt als een groteske versie van Dylans overleden moeder, is de djinn veruit het engst.

Het helpt enorm dat Ezra Dewey overtuigt als jongen in nood die ook nog eens kampt met de diep in zijn ziel gekerfde emotionele littekens die de dood van zijn moeder en spraakaandoening hebben achtergelaten. De film rust grotendeels op Deweys groeiende schouders, een opgave waar de jonge acteur overduidelijk weinig moeite mee heeft. Richting het einde toe openbaren zich wel de beperkingen van de gekozen setting. Het kat-en-muisspel tussen de griezel van gene zijde en zijn slachtoffer wordt voorspelbaarder, waardoor de film aan spanning en intensiteit inboet. De ontknoping is niet onaardig, maar voor doorgewinterde liefhebbers van dit type film ook weer niet overdreven verrassend of origineel.

Ondanks dat de macabere spanningsboog van dit indiewerkje iets te vroeg verslapt, is ‘The Djinn’ een redelijke genrefilm. De regisseurs Charbonier en Powell verrijken de horrorwereld niet met revolutionaire nieuwe ideeën of concepten, maar zetten desondanks met bescheiden middelen een behoorlijk spannende en duistere spookprent neer.

Frank Heinen

Waardering: 3

Speciale vertoning: Filmfestival Amsterdamned, april 2022
VOD-release: 2 juni 2022
DVD-release: 9 juni 2022