The Sky Is Falling – Il cielo cade (2000)

Regie: Andrea Frazzi, Antonio Frazzi | 94 minuten | drama, oorlog | Acteurs: Isabella Rossellini, Jeroen Krabbé, Barbara Enrichi, Gianna Giachetti, Luciano Virgilio, Azzura Antonaci, Bruno Vetti, Selene Maltauro, Mauro Marino, Jonas Castelli, Bettina Giovannini, Veronica Niccolai, Lara Campoli, Yelena Safonova, Paul Brooke, Daniel Drigot, Alexander Guembel

‘The Sky Is Falling’ verenigt de hoofdrolspelers van ‘Left Luggage’, Isabella Rossellini en Jeroen Krabbé, voor een productie waarin opnieuw de Tweede Wereldoorlog een grote rol speelt. Krabbé en Rossellini spelen de pleegouders van Penny en Baby, twee meisjes die op jonge leeftijd hun ouders hebben verloren. Het gezin woont ergens in Toscane in een riante villa, vanwaar pleegvader Wilhelm zijn landgoed bestiert. Naast de twee geadopteerde meisjes en de twee eigen dochters, woont er nog een hele stoet van bedienden, familieleden en aanhang in de villa.

Die uitgebreide entourage zorgt aan het begin voor nogal wat verwarring. Het duurt een tijdje voor je weet wie bij wie hoort en van sommige huisgenoten kom je er zelfs nooit achter. Helaas is dat niet het enige minpunt van de film. Ondanks de aanwezigheid van Krabbé en Rossellini wordt er niet altijd even sterk geacteerd en zijn sommige karakters en scènes iets te clichématig.

Het grootste minpunt van ‘The Sky Is Falling’ is echter iets waar de film zelf weinig aan kan doen. Bij de meeste samenvattingen van het verhaal (zoals onder andere te vinden op de DVD-hoes) staan zaken vermeld die in de film zelf geruime tijd worden verzwegen. Door deze te vermelden wordt de subtiele opbouw van het verhaal volledig om zeep geholpen. ‘The Sky Is Falling’ gaat over het leven in oorlogstijd, gezien door de ogen van onwetende kinderen. In het eerste uur is de oorlog iets onzichtbaars dat zich in de grote buitenwereld afspeelt, in het laatste halfuur krijgt ook de familie ermee te maken. Maar zelfs dan spelen de kinderen rustig door, onwetend wat oorlog nu precies inhoudt en waar het gevaar dreigt.

Met de camera meestal op kinderhoogte leven we mee met de dagelijkse beslommeringen van de kleine meisjes. Vooral Penny is een fraai portret, dat hele schriften volkrabbelt met strafregels en dat ondanks haar vriendelijke karakter steeds weer de klungeligste streken uithaalt. Maar ook Baby kan er wat van. Die nietszeggende dagelijkse beslommeringen op het landgoed vormen een tegenhanger van de verschrikkelijke problemen in de buitenwereld, problemen die in het schitterende Toscane zo ver weg lijken.

‘The Sky Is Falling’ is een ontroerende film waarover je nog veel meer zou willen vertellen, maar dat kan niet zonder de plot weg te geven. Daarom luidt de conclusie dat deze film zeker de moeite van het bekijken waard is, maar dan liefst met zo min mogelijk informatie vooraf. Je bent gewaarschuwd.

Henny Wouters