They Do It with Mirrors – Marple: They Do It with Mirrors (2009)
Regie: Andy Wilson | 93 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Julia McKenzie, Elliot Cowan, Emma Griffiths Malin, Joan Collins, Penelope Wilton, Brian Cox, Jordan Long, Sarah Smart, Maxine Peake, Alexei Sayle, Liam Garrigan, Tom Payne, Nigel Terry, Ian Ogilvy, Alex Jennings
Ruth van Rydock (Joan Collins) spreekt tegenover Miss Marple haar grote bezorgdheid uit over haar zus Carrie-Louise. Bij een recente, vermoedelijk aangestoken brand zijn veel van de lievelingsspullen van Carrie-Louise verloren gegaan en ook het feit dat ze probeert om voormalig delinquenten een nieuw perspectief te bieden naast en zelfs in haar huis, vindt Ruth al te idealistisch en verre van veilig. Daar komt nog bij dat Carrie-Louise een moeizame verhouding heeft met haar biologische dochter Mildred (Sarah Smart) die zich zwaar achtergesteld voelt bij haar geadopteerde zus Gina (Emma Griffiths Malin) en dat ook op alle mogelijke manieren laat blijken.
Miss Marple besluit om naar haar jeugdvriendin af te reizen. Vanaf het moment dat ze daar is aangekomen vinden er allerlei onbegrijpelijke zaken plaats in het huis waar echt iedereen welkom is, van stiefzonen uit vorige huwelijken tot en met een ex met een verborgen agenda. De zaken worden pas echt gecompliceerd als tijdens een toneelavondje in de huiskamer de elektriciteit uitvalt. In het donker ontstaan tumult en verwarring. Als het licht weer aangaat, wordt Christian Gulbrandsen, de stiefzoon uit het eerste huwelijk van Carrie-Louise, in zijn kamer aangetroffen met een mes in zijn rug. In samenwerking met de politie probeert Miss Marple het schijnbaar onoplosbare mysterie op te lossen hoe Gulbrandsen aan zijn einde is gekomen.
Als je het boek niet hebt gelezen of niet een van de eerdere verfilmingen hebt gezien, is dit een nogal onbegrijpelijke aflevering die beslist geen recht doet aan de slimme plot van Agatha Christie. Alle verhaallijnen zitten erin, alle aanwijzingen voor de meedenkende kijker ook, maar het is alsof je op een stoel zit en van alles naar je hoofd krijgt gegooid in plaats dat je rustig kunt kijken naar hoe het verhaal zich ontvouwt. Soms zijn dit propjes, maar het kunnen ook grotere voorwerpen zijn, het helpt in ieder geval niet om van het verhaal te genieten. En ondanks het vele heen en weer geschuif met personen, feiten en gebeurtenissen, is het geheel erg saai en dat is in het geval van een detective niet zo best.
Dat Julia McKenzie niet in de schaduw kan staan van haar illustere voorgangers Margaret Rutherford en Joan Hickson wordt meestal ondervangen door het goede acteerwerk van de mensen om haar heen, maar dat is hier verre van het geval. Zelfs mensen als Brian Cox en Penelope Wilton spelen slordig, haast ongeïnteresseerd, Joan Collins slaagt er niet in zichzelf op te peppen tot een geloofwaardig optreden en over Ian Ogilvy kan maar het best helemaal niets gezegd worden. Positieve uitzondering is Tom Payne die zich met overgave op zijn rol stort en het ook prima doet, maar deze bijrol legt te weinig gewicht in de schaal om van deze matige televisiefilm een goede te maken. Een erg tegenvallende aflevering met Julia McKenzie als speurdersneus Miss Marple die gewoon niet schrander genoeg overkomt om zelfs maar een eenvoudig raadsel op te lossen, laat staan een ingewikkelde moordzaak. Alles bij elkaar een slappe hap.
Diana Tjin-A Cheong