Underworld (2003)
Regie: Len Wiseman | 121 minuten | actie, romantiek, fantasie, horror, thriller | Acteurs: Kate Beckinsale, Scott Speedman, Michael Sheen, Shane Brolly, Bill Nighy, Erwin Leder, Sophia Myles, Robbie Gee, Wentworth Miller, Kevin Grevioux, Zita Görög, Dennis J. Kozeluh, Scott McElroy, Todd Schneider, Sándor Bolla, Hank Amos, Zsuzsa Barsi, Richard Cetrone, Mike Mukatis, Sándor Boros, János Oláh, Andreas Patton, Danny McBride, Jazmín Damak, Attila Pinke, Judit Kuchta, Vanessa Nagy, Ildikó Kovács, Brian Steele, Kurt Carley
“Als we nou eens vampieren tegen weerwolven laten vechten met héél véél wapens en kogels, gekleed in strakke leren pakken zoals in ‘The Matrix’ (1999), en er ook nog eens een ‘Romeo & Julia’-verhaallijn in gooien? Dan hebben we vier vliegen in één klap!”. Dit klinkt op het eerste gezicht als een staaltje hopeloos bedenkwerk van ongeïnspireerde Hollywood-producers en misschien is het idee voor ‘Underworld’ ook echt zo ontstaan. Het doet er echter niet meer toe aangezien het uiteindelijke resultaat zo charmant is dat het welhaast onweerstaanbaar wordt: ‘Underworld’ is een bonte mix van traditionele vampieren en weerwolven-horror met de leer-en wapenfetisj van ‘The Matrix’ en een flinterdun liefdesverhaaltje. Dat doet in eerste instantie het ergste vermoeden, maar de film is juist talloze malen onderhoudender en vermakelijker dan bijvoorbeeld de twee hopeloze échte ‘Matrix’-vervolgen (2003). De snelle hippe mix van suspense, actie en style wordt ook nog eens gebracht met de zeldzame vaart van een op tijd rijdende intercity, waardoor ‘Underworld’ in sfeer en verpakking zo goed uitpakt dat de film vaak eerder doet denken aan bijvoorbeeld de goed ontvangen ‘X-Men’-Films (2000) en (2003) dan aan de genrefilms waar het eigenlijk schatplichtig aan is. Vanaf het begin zit de vaart er goed in en debuterend regisseur Len Wiseman weet die ook de hele film vast te houden. De film begint met een letterlijk uit de eerste Matrixfilm geciteerde schietpartij in een metrostation. Tot zover niks nieuws, totdat ineens de ene van de elkaar beschietende partijen in vampieren verandert en de andere in weerwolven.
Na deze eerste strijd is vampier Selene ervan overtuigd dat de weerwolven niet uitgestorven zijn, zoals de vampieren eeuwen gedacht hebben. Ze wil op onderzoek uitgaan, maar aangezien ze voor gek verklaard wordt door haar medevampiers staat ze er alleen voor. Vervolgens kruisen haar wegen met die van Michael, een jongeman die achtervolgd wordt door de weerwolven, en lijkt er een onvermijdelijke romance te ontstaan tussen de vampier en de jongen. Dit natuurlijk tot afgrijzen van Selene’s collega vampiers die haar toch al links lieten liggen. Deze liefdesrelatie tussen de twee hoofdpersonen wordt echter slordig uitgewerkt – het ene moment lijken ze amper iets met elkaar te maken te hebben, vervolgens worden er al insinuaties over verliefdheid gemaakt door de vampieren voordat het zover is.
Maar ook dit mag de pret niet drukken, net zo min als andere mogelijke minpuntjes; als er gaten in het script aan dreigen te komen worden die meteen overschreeuwd door weer een prachtige actiescène of weer een spannende plotwending, die precies binnen de grenzen van het geloofwaardige blijven. ‘Underworld’ is dus geenszins het jatwerk wat het op papier lijkt, maar eerder een film die juist bol staat van bewondering en enthousiasme voor de genres waar het op voortborduurt. Ook de onbekende cast is geen belemmering voor het kijkplezier; hooguit leidt het soms af dat je enkele gezichten wel herkent maar ze niet kunt plaatsen om de simpele reden dat je deze acteur nog niet eerder in zo’n grote rol hebt gezien. Zo is hoofdrolspeelster Kate Beckinsale eigenlijk voornamelijk bekend van haar rol als verpleegster in het tenenkrommende ‘Pearl Harbor’ (2001) van Michael Bay, en was Bill Nighy, die hier vampierenkoning Viktor speelt, met Kerst 2003 nog te zien in de komedie ‘Love Actually’ (2003) waar hij op hilarische wijze een Rod Stewart-achtige rockzanger die zijn beste tijd gehad heeft vertolkte. Beckinsale overtuigt als heldin die boven zichzelf uitstijgt in het heetst van de strijd, en ook de rest van de cast bedoelt het goed, ook al is er in deze kolkende actiefilm weinig ruimte voor fijnzinnige acteerprestaties.
‘Underworld’ is geen meesterwerk, maar stijgt door de stijlvolle vormgeving wel torenhoog boven de middenmoot uit. Het eindresultaat ziet er misschien nog beter uit dan wat producers en regisseur van tevoren voor ogen hadden, en ook al was het waarschijnlijk een budgettaire keuze om op lokatie in Oost-Europa te filmen, het komt de sfeer van de film absoluut ten goede.
‘Underworld’ heeft alles in huis om als cult-klassieker een eigen leven te gaan leiden en het einde van de film schreeuwt om vervolg, of misschien zelfs een prequel. En dat is precies hetzelfde waar menig toeschouwer om zal schreeuwen na afloop van deze film. Laten we hopen dat het er van zal komen.
Jules Diepstraten
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 15 januari 2004