Yes, Yes, Nanette (1925)
Regie: Clarence Hennecke, Stan Laurel | 9 minuten | familie, korte film, komedie | Acteurs: James Finlayson, Grant Gorman, Jack Gavin, Sally O’Neil, Lyle Tayo, Oliver Hardy, Pete the Dog
‘D’oh!’. We kennen het allemaal van Homer Simpson, maar de cartooncreatie van Matt Groening was niet de eerste die deze verkapte vloek de ether instuurde. Al sinds de late jaren twintig wordt ‘d’oh!’ gebruikt in komedies, al was het toen meer een langgerekte ‘dohhhhhhh!’. Het was het handelsmerk van James Finlayson, een Schotse acteur die vooral bekend is van zijn bijrollen in de films van Laurel & Hardy. Vaak speelde hij de schurk, die veelal het deksel op zijn neus kreeg en in plaats van het (zeker toen) obscene ‘Damn’ of ‘Darn’ zijn eigen catch phrase introduceerde. Dan Castellaneta, die de stem van Homer Simpson inspreekt, liet zich door Finlayson inspireren toen hij volgens het script een ‘annoyed grunt’ moest laten horen. Op verzoek van Groening werd de kreet gemoderniseerd (in dit geval ingekort) tot een simpel maar doeltreffend ‘D’oh!’.
Finlayson schittert samen met Oliver ‘Babe’ Hardy in het korte ‘stomme’ filmpje ‘Yes, Yes, Nanette’ uit 1925. Opmerkelijk is dat ook Stan Laurel al bij deze productie betrokken was; niet als acteur maar als coregisseur aan de zijde van Clarence Hennecke. De Nanette uit de titel wordt gespeeld door Lyle Tayo. In een brief aan haar familie schrijft ze over haar nieuwe echtgenoot Hillory (James Finlayson), een brave borst uit de hogere middenklasse die in feite onder zijn niveau trouwt. Een goede eerste indruk maken is voor iedereen lastig, ondervindt ook Hillory. Als hij zijn nieuwe schoonfamilie eindelijk ontmoet, gaat het helemaal mis: van elk lid van zijn nieuwe familie krijgt hij een regelrechte belediging naar zijn hoofd (ja, zelfs van de hond), en dan verliest hij ook nog zijn toupet. Na deze chaotische ontmoeting en een dito diner, duikt Nanettes vorige geliefde (Oliver Hardy) op. Er zit voor Hillory niets anders op dan de confrontatie met dit potige zwaargewicht aan te gaan.
In slechts tien minuten tijd schiet ‘Yes, Yes, Nanette’ als een dolle stier aan je voorbij. Hilariteit is er alom, bijvoorbeeld om de hond die er met Hillory’s toupet vandoor gaat. Dit beestje zal liefhebbers van korte klassieke komedies wellicht bekend voorkomen, want ‘Pete the Dog’ speelde ook lange tijd aan de zijde van ‘De Boefjes’. De plot is natuurlijk niet bijzonder origineel, maar de grappen werken wel degelijk. Finlayson staat bekend als bijrolacteur en sidekick, maar toont hier aan voldoende in huis te hebben om een (korte) film te dragen. Het is echter Hardy die de show steelt als bonkige blaaskaak die zijn ex probeert terug te winnen. ‘Yes, Yes, Nanette’ heeft echter een verrassend en sterk slotakkoord in huis waarin een en ander wordt rechtgezet. Natuurlijk is dit korte filmpje slechts een niemendalletje, maar het is allemaal wel erg vermakelijk!
Patricia Smagge
‘Yes, Yes, Nanette’ verschijnt in mei 2013 op DVD (6 DVD-box ‘Laurel & Hardy: De Collectie’).