Supereroi (2021)

Recensie Supereroi CinemagazineRegie: Paolo Genovese | 122 minuten | komedie, drama | Acteurs: Alessandro Borghi, Jasmine Trinca, Vinicio Marchioni, Greta Scarano, Angelica Leo, Linda Caridi, Gwendolyn Gourvenec, Elena Sofia Ricci, Beppe Severgnini, Flavio Parenti, Giacomo Mattia, Ermanno Casari, Gianluca Gobbi, Maria Rita Pantaleoni, Federica Fracassi, Lorenzo Ferrante, Alberto Paradossi, Camilla Lehmann

Niet-chronologisch vertelde films of verhalen vormen altijd een extra uitdaging voor het publiek. In het relatiegenre (of het nu gaat om een drama of een komedie) zijn ‘5×2’ (2004), ’(500) Days of Summer’ (2009) en ‘Blue Valentine’ (2010) daarin goede voorbeelden. Het Italiaanse ‘Supereroi’ maakt het de kijker niet makkelijk, door alleen op basis van de lengte van de baard van de mannelijke protagonist aan te geven wanneer een scène zich afspeelt. Alleen duurt dat even voor je dat doorhebt.

Anna (Jasmine Trinca) en Marco (Alessandro Borghi) ontmoeten elkaar wanneer ze schuilen voor de regen. Hij opent het gesprek door een kansberekening te geven hoe snel je moet lopen op zo min mogelijk nat te worden en als zij vraagt hoe groot de kans is dat ze elkaar weer zien, zegt hij dat die kans statistisch gezien onbeduidend is. Hij weet zelf wel beter, want op de paraplu die hij heeft gekocht voor haar, heeft hij – heel romantisch – zijn telefoonnummer gezet. Jammer genoeg zonder watervaste stift en aan de buitenkant, maar zijn berekening blijkt niet te kloppen: niet veel later ontmoeten de twee elkaar toch en ze krijgen een relatie.


Op dat moment weten we al dat Anna een striptekenaar is. Bij haar baas dropt ze een idee voor een comic: twee superhelden die met elkaar leven en alles op alles moeten zetten, niet om de wereld te redden, maar om hun relatie te behouden. De inspiratie haalt ze uit de relatie met Marco. ‘Supereroi’ switcht continu tussen periodes in het leven van deze twee tegenpolen, waardoor je soms informatie krijgt over dingen die op het scherm nog moeten gebeuren. Één van de twee heeft het op een gegeven moment bijvoorbeeld over een jaarlijkse check-up van het hart bijvoorbeeld, waaruit je kunt concluderen dat er dus iets ernstigs te gebeuren staat. In een ander fragment zien we Anna verhuisdozen uitpakken, en in een scène later in de film laat ze dit huis zien aan Marco.

De chemie tussen de twee acteurs is zonder meer voelbaar en de op zichzelf staande scènes zijn onderhoudend genoeg, met leuke dialogen die veel zeggen over relaties, kinderen en het leven, maar door de non-lineaire vertelling maakt regisseur Paolo Genovese meer kapot dan de kijker lief is. Het voegt in bijna geen enkel geval iets toe, hoewel er in een bepaald fragment wel leuk gespeeld wordt met tijd en plaats. Daar kon de film wel meer van gebruiken. Genovese ontneemt de kijker hiermee de kans om met de personages in hun relatie mee te groeien, waardoor de impact van grootse gebeurtenissen minder is, hoewel de écht levensbepalende ontwikkelingen op het einde van ‘Supereroi’ plaatsvinden. En dat je daar dan toch een brok van in je keel krijgt is vooral op het conto van de fantastische cast te schrijven.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 4 augustus 2022