9th Company – 9 rota (2005)
Regie: Fyodor Bondarchuk | 116 minuten | actie, drama, oorlog, geschiedenis | Acteurs: Fyodor Bondarchuk, Aleksei Chadov, Mikhail Yevlanov, Ivan Kokorin, Artyom Mikhalkov, Konstantin Kryukov, Artur Smolyaninov, Mikhail Porechenkov, Irina Rakhmanova, Aleksei Serebryakov, Mikhail Yefremov, Aleksei Kravchenko, Andrei Krasko, Stanislav Govorukhin, Aleksandr Bashirov
Er zijn films die geen moeite doen om te verhullen dat ze op een klassieker willen lijken. ‘9th Company’ steekt het in ieder geval niet onder stoelen of banken. Regisseur Fyodor Bondarchuk heeft goed naar ‘Full Metal Jacket’ en ‘Platoon’ gekeken. Maar het oorlogsdrama wordt overschaduwd door een lachwekkende karakterontwikkeling en een uit de bocht geschoten einde.
We schrijven 1987, het einde van de oorlog tussen Rusland en Afghanistan nadert. De vrijwilligers Vorobyev (Alexei Chadov), Lyutyi (Artur Smolyaninov), Gioconda (Konstantin Kryukov) en Stas (Artem Mikhalkov sluiten zich aan bij negende compagnie en worden direct naar Oezbekistan gevlogen waar ze hun training krijgen. Ze worden gedrild door de ijzervretende sergeant Dygalo (Mikhail Porechenkov). De rekruten zijn volgens hem, zoals de goede drilsergeant betaamt, “minder dat stukken stront” en zullen dat ook weten.
Door alle ontberingen is de verbroedering is uiteraard onvermijdelijk. Ontroerd kijken we toe hoe de jonge soldaten een jointje roken en om de beurt de lokale slet nemen op de vooravond van hun uitzending. Eerst vreemden, nu vrienden. Helaas maakt het bar weinig indruk, want hoezeer de acteurs ook hun best doen, geen enkel karakter is likeable of interessant. Dit uit zich vooral in het feit dat ze na een uur nog steeds niet uit elkaar zijn te houden.
Na deze uitgebreide inleiding van anderhalf uur perst ‘9th Company’ nog even de beloofde hoofdmaaltijd er doorheen. De knapen worden naar heuvel 3234 gestuurd, die ze moeten verdedigen zodat een konvooi rustig kan passeren. Wat zich dan ontvouwt is een langdurige scène die in ‘Rambo’ niet zou misstaan. Ratelende machinegeweren in slow-motion actie. De ‘offer’ van de arme Russen is groot, tientallen sneuvelen. Tenminste, dat moeten we geloven.
De treurige waarheid is dat in realiteit slechts zes Russen van de negende compagnie het leven lieten tegenover de tweehonderd Afghanen. Dit maakt het zinnetje ‘gebaseerd op een waargebeurd verhaal’ niet bijster indrukwekkend.
Dus is ‘9th Company’ stemmingmakerij? Ja. De toespelingen naar Amerika’s oorlog in Irak en Afghanistan zijn talrijk, maar het hoge testosterongehalte maakt ‘9th Company’ een lachwekkende geschiedenisles. Regisseur Bondarchuk heeft een middelmatige actiefilm gemaakt. Vreemd is het waarschijnlijk ook niet dat de meeste kijkers het hoogtepunt van de film zullen vinden in een scène waar een rekruut van een kneedbom een penis kleit. Daar valt tenminste nog iets te lachen.
Caspar Kraaijpoel