American Psycho 2 (2002)

Regie: Morgan J. Freeman | 88 minuten | horror, thriller | Acteurs: Mila Kunis, William Shatner, Geraint Wyn Davies, Robin Dunne, Lindy Booth, Charles Officer, Jenna Perry, Michael Kremko, Kate Kelton, Quancetia Hamilton, John Healy, Andrew Scorer, Kim Poirier, Kim Schraner, Shoshana Sperling, Thomas Dozol, Lynne Deragon, Philip Williams, Kay Hawtrey, Neil Crone, Boyd Banks, Greer Kent, Susan Laney Dalton, Billy MacLellan, Rowan Tichenor, Robin Bublick, Adam Bloch

Het lijkt geen logische zet om een doorsnee horrorfilm als sequel uit te brengen van een intelligente satire over het yuppieleven in Manhattan van de jaren tachtig. Zeker niet als het eerste deel een boekverfilming is, waar de opvolger niets mee van doen heeft. Toch besloot filmstudio Lionsgate op deze wijze een slaatje te slaan uit het succes van ‘American Psycho’ (2000), de verfilming van schrijver Bret Easton Ellis’ gelijknamige, controversiële boek. De openingsscène van een naar verluidt al bestaand horrorscript werd herschreven om in te haken op het oorspronkelijke verhaal.

En zo zien we in de beginscène van de film hoe de yup/psychopaat Patrick Bateman (in het eerste deel nog schitterend vertolkt door Christian Bale) door een klein meisje genaamd Rachael wordt neergestoken, voordat hij de kans krijgt diens babysitter te vermoorden. Het probleem met deze scène is dat hiermee het mysterie van het boek en de eerste film teniet wordt gedaan; is Patrick Bateman daadwerkelijk een moordenaar, of is het alleen maar zijn verknipte fantasie?

Niemand verdenkt Rachael van de moord en dus groeit ze gewoon op tot studente (gespeeld door Mila Kunis, bekend van ‘That ‘70s Show’) aan een universiteit waar ze een opleiding volgt om bij de FBI aan de slag te kunnen. Want aan haar akkefietje met Patrick Bateman heeft Rachael wel een nieuwe levensmissie overgehouden: seriemoordenaars opsporen en inrekenen.

Ze volgt colleges over moordenaars van professor Starkman (William Shatner, Captain Kirk uit ‘Star Trek’), die kennelijk de grootste expert op dit gebied is die de FBI ooit voortbracht. Zijn gedrag verraadt echter niets van zijn zogenaamde expertise, maar des te meer van een uitgerangeerde leraar in midlifecrisis, die aanpapt met studentes. Rachael is vastberaden Starkmans klassenassistente te worden, omdat dit een ticket naar het eliteprogramma van de FBI oplevert. Maar er zijn meer gegadigden voor dit baantje, dus daar moet iets aan gedaan worden. Rachael schakelt haar concurrentie rigoureus uit; de een na de andere student legt het loodje op de universiteitscampus – en geen haan die er naar kraait.

‘American Psycho 2′ ademt met de setting op een universiteit en de soundtrack bestaande uit puberale rockliedjes eerder de sfeer van een tienersoap dan van een horrorfilm. Bovendien steekt de film qua bloedvergieten zelfs bleek af bij vergelijkbaar materiaal als ‘Scream’ en ‘I Know What You Did Last Summer’. Het hoofdpersonage dat kennelijk zonder problemen een bloedbad op haar universiteit kan aanrichten, begeleid door irritante filmmuziek, neemt alle kans op spanning weg. Mila Kunis overtuigt hier bovendien absoluut niet als de killer, zeker niet als je haar kent als de vervelende puber Jackie uit ‘That ‘70s Show’.

Kun je maar geen genoeg krijgen van de originele ‘American Psycho’, maak dan niet de fout deze onwaardige opvolger te kijken maar stop gewoon het schijfje van deel één nog eens in je dvd-speler.

Wouter Westerhof