Arsenal (2017)

Recensie Arsenal CinemagazineRegie: Steven C. Miller | 93 minuten | thriller | Acteurs: Nicolas Cage, John Cusack, Adrian Grenier, Johnathon Schaech, Heather Johansen, Lydia Hull, Abbie Gayle, Carrie Jo Hubrich, William Mark McCullough, Christopher Coppola, Vivian Benitez, Tyler Jon Olson, Tamara Belous, Megan Leonard, Christopher Rob Bowen

Met een vrouw, een dot van een baby en een goed lopend bouwbedrijf leidt JP (Adrian Grenier) een rustig bestaan. Het contrast met zijn oudere broer Mikey (Johnathon Schaech) kan niet groter zijn. Mikey is gescheiden, platzak, raakt vaak verzeild in vechtpartijen en doet klusjes voor Eddie King (Nicolas Cage), een lokale gangster. Toch is de band tussen de broers hecht. Toen ze tieners waren zorgde Mikey voor zijn kleine broertje, tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid en helpt JP zijn grote broer geregeld uit de brand.

Dan hoort JP van bevriende politieagent Sal (John Cusack) dat Mikey een kilo coke heeft gescoord en van plan is die te verhandelen. Zover komt het niet, want de coke wordt gestolen tijdens een ripdeal. Als Mikey bij Eddie aanklopt voor hulp begint de ellende pas echt. De gangster verzint een plan om de gederfde inkomsten te compenseren, maar daarvoor moet Mikey wel zijn broer om de tuin leiden. De volgende dag krijgt JP een dreigend telefoontje: een vervormde stem vertelt hem dat Mikey ontvoerd is en dat hij 350.000 dollar moet lappen om hem vrij te krijgen. Samen met Sal probeert hij het gevraagde bedrag bijeen te krijgen en de ontvoerders op te sporen, maar is alles wel wat het lijkt?

Met een strakker script was ‘Arsenal’ best een aardige actiefilm geworden. Er zijn elementen die uitstekend werken, zoals de relatie tussen JP en Mikey, die door regisseur Steven C. Miller met verrassend veel subtiliteit wordt neerzet. Een feest van herkenning voor iedereen die wel eens mot heeft met een broer of zus: de warmte van het gedeelde verleden, de beschermingsdrang, maar ook de sluimerende concurrentiestrijd en het ongewild meegezogen worden in de problemen van de ander. Helaas verslapt de focus naarmate de film vordert. Zo slaat Miller een zijpaadje in naar gangster Eddie, die óók een moeizame relatie heeft met zijn broer, zij het van een andere orde. Dat zorgt voor absurdistische matpartijen die zowel bruut als hilarisch zijn, maar slecht passen bij de toon van de rest van de film.

Nicolas Cage heeft er duidelijk lol in om in ‘Arsenal’ alle registers open te trekken. Met zijn bloempotpruik, plaksnor en pakken uit de feestwinkel kun je hem moeilijk serieus nemen, tot hij zijn vuisten laat wapperen en het bloed in trage klodders uit opengesperde monden laat spatten. Voor velen is zijn vet aangezette rol ongetwijfeld de smaakmaker van de film, maar waar de combinatie van drama, humor en over-the-top geweld in een serie als ‘Fargo’ een gouden greep bleek, is het in ‘Arsenal’ een ongemakkelijk huwelijk. Daar komt bij dat de wendingen niet altijd even logisch zijn. Hoewel de film af en toe ontroert en de nodige WTF-momenten oplevert is het overheersende gevoel toch vooral: wat moeten we hiermee? En daarmee is het weer een typische Nicolas Cage-film.

Paula Koopmans

Waardering: 2

VOD-release: 16 maart 2017
DVD-release: 16 maart 2017