Au revoir là-haut (2017)

Regie: Albert Dupontel | 118 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Nahuel Pérez Biscayart, Albert Dupontel, Laurent Lafitte, Niels Arestrup, Émilie Dequenne, Mélanie Thierry, Héloïse Balster, Philippe Uchan, André Marcon, Michel Vuillermoz, Kyan Khojandi, Carole Franck

Overleven is ook maar relatief. Zo overleefden veel soldaten de Eerste Wereldoorlog, maar ten koste van de meest afgrijselijke verwondingen. In de Franse speelfilm ‘Au revoir là-haut’ keren twee bevriende soldaten terug van het front. Soldaat Albert Maillard ongeschonden, soldaat en kunstenaar Edouard Péricourt met nog maar een half gezicht (de bovenkant), de schuld van de keiharde luitenant Pradelle. De twee vrienden trekken zich terug in een groot atelier, waar zij met hulp van het weesmeisje Louise plannen maken voor wraak op Pradelle. Om in leven te blijven storten ze zich op grootschalige fraude (en op oorlogsinvaliden).

Het is bijna onmogelijk om op ‘Au revoir là-haut’ een genre te plakken. Geen komedie, al valt er zat te lachen. Geen misdaadfilm, al wordt er genoeg gesjacherd. Geen oorlogsdrama, al begint de film met een kwartier oorlogsspektakel. ‘Au revoir là-haut’ doet vooral denken aan het werk van grote 19e-eeuwse verhalenvertellers als Victor Hugo (‘De klokkenluider van de Notre Dame’) en Alexandre Dumas (‘De Graaf van Monte Christo’). Het verhaal is compleet dichtgetimmerd, zit vol verrassingen, is geen moment geloofwaardig en neigt soms naar het groteske. Een verhaal dus dat van de eerste tot de laatste minuut boeit.

Voor wie het verhaal niet meeslepend genoeg is, doen de visuals en effecten de rest. Die herinneren aan het speelse vroege werk van Jean Pierre Jeunet (‘Amélie’, ‘Un long dimanche de fiançailles’). We zien van boven hoe iemand wordt bedolven onder een lawine van enveloppen, we volgen een hond als gids door de loopgraven en we beleven de oorlog zoals we hem zelden beleefden. Bovendien zien we prachtige maskers, waarvan een leeuwenkop van bankbiljetten de meeste indruk maakt.

Nadeel van een plotgerichte en onrealistische film is dat emoties, die wel uit het verhaal zouden moeten voortvloeien, hier wegblijven. We zien emoties maar we voelen ze niet. Ook de casting is niet optimaal, vooral het veel te ronde en blozende weeskind Louise is niet erg op haar plaats. Vanwege die minpuntjes is deze ‘Au revoir là-haut’ net geen meesterwerk. Maar dan nog. Heerlijk verhaal, prachtige beelden, niet te missen film.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 12 april 2018
DVD-release: 7 september 2018