Domino (2019)

Recensie Domino CinemagazineRegie: Brian De Palma | 89 minuten | actie, misdaad, thriller | Acteurs: Nikolaj Coster-Waldau, Søren Malling, Paprika Steen, Helena Kaittani, Eriq Ebouaney, Guy Pearce, Carice van Houten, Thomas W. Gabrielsson, Esben Dalgaard Andersen, Jacob Lohmann, Ilias Addab, Mohammed Azaay, Emrin Dalgic, Jay Pothof, Nicolas Bro

Legendarisch regisseur Brian De Palma (1940) is misschien al jaren over zijn hoogtepunt heen, je kunt de filmmaker niet verwijten op zijn lauweren te rusten. De Palma mag dan wat minder vaak films maken dan in zijn topjaren – sinds 2000 maakte hij er zes – hij heeft nog genoeg op de planning staan. ‘Domino’ is zijn eerste film in jaren (voorloper ‘Passion’ dateert van 2012) en hoewel deze thriller elementen van een typische De Palma heeft, is de kwaliteit jammer genoeg wel ver onder de maat. Een gevolg van produktieproblemen, naar verluidt heeft De Palma slechte ervaringen op de set gehad en hebben de financiers de film verpest.

Meer nog dan de naam van de regisseur zal ‘Domino’ publiek trekken door de cast: Nikolaj Coster-Waldau en de later toegevoegde Carice van Houten en Guy Pearce hebben ieder een flinke schare fans die op elke film van deze sterren afkomen. Nikolaj Coster-Waldau (Jamie uit “Game of Thrones”) speelt de rol van Christian, een politieagent in Kopenhagen, die samen met zijn partner op onderzoek uit gaat als er een melding van huiselijk geweld binnenkomt. Net daarvoor zagen we hoe Christian zich vlak voor zijn vertrek met moeite vrij kon maken van zijn bedpartner, daarbij zijn dienstpistool vergetend. Het is een scène waar De Palma evengoed letterlijk zijn handtekening onder had kunnen zetten. Ook wat later zien we deze onsubtiele fragmenten; herhaaldelijk komen kisten tomaten in beeld, waardoor het onvermijdelijk is dat daar iemand in terecht komt. Of we zien het logo van een frisdrank op een reclamebord, dat later een belangrijke rol speelt in het verhaal.

Carice van Houten is Alice, Christians collega, die de moord op een politieagent moet onderzoeken en daar ook andere belangen dan alleen zakelijke bij heeft. De zaak brengt de twee al snel samen en ze volgen het spoor van de vermeende terrorist via Amsterdam en Brussel naar Spanje, met een zinderend bedoelde finale in een stierenvechtarena. Guy Pearce speelt Joe, een CIA-agent, die weer andere belangen behartigt in dit internationale terrorismevehikel. Kortom: ‘Domino’ vertelt een rechttoe-rechtaan politieverhaal, dat je eerder verwacht van een beginnend B-filmregisseur.

Het gebrek aan spanning en interesse in wat er met deze mensen gebeurt, breekt ‘Domino’ al snel op. Ook lijken de makers de kijker niet serieus te nemen, er wordt zoveel uitgelegd dat je bijna – op de kijkwijzer van 16 na – zou concluderen dat dit een thriller voor dummies is. Het is niet te hopen dat dit je eerste thriller is, want op basis van ‘Domino’ zul je niet snel warmlopen voor het genre. ‘Domino’ is ronduit saai en op momenten veel te melodramatisch – waarbij je de emoties nergens voelt. Een huilende Carice, een ineenstortende Paprika Steen… het raakt de kijker niet.

Wel aardig is de inbreng van componist Pino Donaggio – die al veel vaker met De Palma samenwerkte. Hoewel de muziek bij vlagen te bombastisch en sturend is, is de sfeer daardoor wel oldschool De Palma. Ook kleine visuele trucjes, zoals de splitscreen, en het POV-beeld van een zelfmoordterroriste die op het fictieve Amsterdamse Netherlands Film Festival zichzelf en wat rode-loper-publiek naar de verdoemenis helpt, maken ‘Domino’ net wat interessanter. Maar voor het totaalplaatje leggen deze positieve punten jammer genoeg niet voldoende gewicht in de schaal.

Monica Meijer

Waardering: 2

Bioscooprelease: 26 september 2019
DVD- en blu-ray-release: 7 februari 2020