Les regrets (2009)

Regie: Cédric Kahn | 102 minuten | drama | Acteurs: Yvan Attal, Valeria Bruni Tedeschi, Arly Jover, Philippe Katerine, François Négret, Lisbeth Wagner, Franck Mercadal, Vincent Berger, Gurvan Cloatre, Laurent Lévy, David Tissot, Emmanuelle Lepoutre

Grote filmlanden werpen grote schaduwen. Zo zal de Franse regisseur Cédric Kahn bij het draaien van ‘Les regrets’ regelmatig de geest van François Truffaut hebben gevoeld. Truffaut maakte in zijn nadagen ‘La femme d’à côté’, een aangrijpend drama over twee voormalige geliefden die als nieuwe buren opnieuw voor elkaar vallen. Een film met een slotscène om nooit te vergeten.

In ‘Les regrets’ lopen de vroegere geliefden Mathieu en Maya elkaar onverwachts tegen het lijf. Niet als nieuwe buren maar als voorbijgangers in het ouderlijk dorp waarnaar Mathieu tijdelijk is teruggekeerd. Ook hier laaien de vlammen hoog op, ook hier zijn het de partners van de geliefden die een morele rem op de affaire zetten.

Als verbeelding van een verzengende liefde, is ‘Les regrets’ volledig geslaagd. De geilheid druipt van het scherm, zodat je als kijker meteen gelooft dat deze personages niet zijn opgewassen tegen de aanvallen van dierlijke lust. We zien het rillend vlees, we horen de hunkering in de stemmen, we voelen het koortsig verlangen. Met Valeria Bruni Tedeschi en Yvan Attal heeft de film hoofdrolspelers die altijd geloofwaardig zijn in hun allesvernietigende begeerte.

Iets minder geslaagd is de schildering van partners en familie. Maya’s echtgenoot komt nauwelijks in het stuk voor en de zorgen van Mathieu’s broer voegen weinig toe aan het verhaal. Wel is er een belangrijke rol voor Mathieu’s echtgenote Lisa (mooie rol van Arly Jover), die probeert te redden wat er te redden valt. Haar geworstel geeft de film net een beetje extra tragiek.

‘Les regrets’ kent helaas hetzelfde gebrek als zijn personages: de film weet niet wanneer te stoppen. Je hoeft geen kenner te zijn, om te zien dat het allemaal had moeten eindigen met twee sms’jes: een vraag, een antwoord. Het drama gaat dan nog een tijdje door, inclusief een epiloog waarin het belangrijkste thema letterlijk wordt opgelepeld. Alsof we het nog niet hadden begrepen.

Toch mag dat geen excuus zijn om dit drama te laten schieten. Met zijn acteerwerk, droge humor, verrassingen in de plot en muzikale ondersteuning van Nina Simone én Philip Glass, scoort ‘Les regrets’ met gemak een voldoende. Maar zo onvergetelijk als ‘La femme d’à côté’ gaat deze film niet worden.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 19 november 2009